نسل بازی سازی به کجا میرود ؟

[danielo]

من خودم 23 سالم هست.ولی من هم اینطوری بزرگ شدم.یعنی از 5 سالگی پای اتاری بودم تا الان که پای ps3 هستم.
اتفاقا به نظر من چون اون موقع زمان ابتدای پیشرفت بود .مثلا وقتی یادم میاد ps1 اومد من به خاطر 5 دقیقه بازی کردنش گریه میکردم وقتی که فامیلم اولین بار خریدش.
یعنی یک چیز استسنائی برای ما بود.
یعنی مطابق با سن ما بازی ها پیشرفت کرد.
ولی الان یک بچه 6 ساله gta iv با این گرافیک بالایش بازی میکنه.ولی من در 10 سالگی داشتم میکرو بازی میکردم.
یادم هست 12 سالم بود که evil اومده بود.وقتی 10 دقیقه از اویل 2 را رفتیم جلو.فکر کردیم که الان بازی تموم میشه. و کر شاقی انجام دادیم.
حالا الان فامیل 6 ساله من بازی مثل infamous را تموم میکنه!!!!!
مثل این میمونه که یک بدنساز روز اول وزنه 200 کیلویی را ببره بالا

 

[.:Layho:.]

آقای تاپیک زننده شما کاملا راست میگید.
من هفته ی پیش رفته بودم سمنگان (نزدیکهای مرز افغانستان) و در جمعه بازار این شهر یک نفر افغانی معتاد بود که همراه آداپتور، کلید و دوشاخه ی دسته دوم چندین دستگاه Atari 2600 و NES میفروخت به 2500 تومان.
همشون رو خریدم ولی چون آداپتور ندارن و مهمتر از همه بازی ندارن نمیتونم ازشون لذت وافر ببرم
کی هوش مصنوعی و گرافیک و مین استریم میخواد، احساس باحالی و جدا احساس کردن خود از جامعه رو بچسب.

به جان کریتوس اگر یه نفر فهمید که تو چی میگی بهش جایزه میدم!

 

[Squidward]

به جان کریتوس اگر یه نفر فهمید که تو چی میگی بهش جایزه میدم!

من فقط خط اخر رو متوجه نشدم !!!

 

[highlight]

من خودم 23 سالم هست.ولی من هم اینطوری بزرگ شدم.یعنی از 5 سالگی پای اتاری بودم تا الان که پای ps3 هستم.
اتفاقا به نظر من چون اون موقع زمان ابتدای پیشرفت بود .مثلا وقتی یادم میاد ps1 اومد من به خاطر 5 دقیقه بازی کردنش گریه میکردم وقتی که فامیلم اولین بار خریدش.
یعنی یک چیز استسنائی برای ما بود.
یعنی مطابق با سن ما بازی ها پیشرفت کرد.
ولی الان یک بچه 6 ساله gta iv با این گرافیک بالایش بازی میکنه.ولی من در 10 سالگی داشتم میکرو بازی میکردم.
یادم هست 12 سالم بود که evil اومده بود.وقتی 10 دقیقه از اویل 2 را رفتیم جلو.فکر کردیم که الان بازی تموم میشه. و کر شاقی انجام دادیم.
حالا الان فامیل 6 ساله من بازی مثل infamous را تموم میکنه!!!!!
مثل این میمونه که یک بدنساز روز اول وزنه 200 کیلویی را ببره بالا

با عرض معذرت ولی گمان بنده اینه که نتیجه گیری شما ایراداتی بهش وارده!!!
تقریبا همه می دونند بازیهای فعلی به لحاظ انجام بازی در مقابل بازیهای سابق بسیار راحت و ابتداییند! بازیهای سخت سابق کجا و بازیهای آسون الان کجا؟! بازیهای آتاری (هواپیما-زیر دریایی-ماشین مسابقه ای) رو یادتون میاد؟ میکرو (نینتندو) رو چطور؟ بدون سیو با کلی دردسر! می دونید چقدر بازی تمام نشده از نسلهای قدیم هست؟ گیمرهای جوان الان رو وقتی پای بازیهای قدیم بتونی بنشونی خودشون این رو اعتراف می کنند!!! البته اگر از گرافیک بازیهای فعلی بتونند دل بکنند!
نکته دیگه ماندگاری بازیها و اجرای مجدد اونهاست. چند تا از بازیهای الان شمارو به انجام مجدد خودشون ترغیب میکنند؟ بازیهای قدیم چطور؟ بازیهای فعلی دقیقا حالت یه سیستم مصرف گرای صرف رو دارند و قاونشون اینه: 100 بازی متنوع (به فرض) در سال ارایه می کنیم تا در مجموع لذتی برده باشی! راضی نشدی باز هم می سازیم!!!
سابق مثلا 10 تا بازی در سال میومد که هر کدوم رو بازی میکردی باز هم می خواستی بری قبلی رو اجرا کنی.
جالبتر اینکه تو کشورهای دیگه برای بازیها و کنسولهای قدیم موزه و نمایشگاه و محل انجام مجدد قرار میدند!!! تو ایران هر چی درباره بازی از گیمرهای فعلی سوال کنی یه جواب بیشتر در نمیاد: گرافیک خفن رو برو تو کارش!!!
پس میشه گفت یه بچه 6 ساله الان اگر بازیهای فعلی رو (که خود بازی داخلش اونقدر راهنمایی میکنه) و سر خیلی از صحنه ها بجای درگیری درون بازی (مثل قدیم) دموی رد شدن از اون بخش میاد!!!!!!! کار شاقی نکرده!!!!!
یه مقایسه دیگه که ربط مستقیم شاید به بازی نداشته باشه ولی اگر یه کم تامل کنید دستتون میاد چه خبره! مقایسه کتابهای درسی الان با سابق! اطلاعات درسی ما (و عمومی ما) اون موقع بدون وجود منابع بازی مثل اینترنت کجا، جوانهای الان کجا!؟!؟! جوانی که تنها منبع مطالعه اش فقط کتاب درسیه (که نصف کتابهای سابق نیست)!!!
در عالم بازی هم همین سطحی نگری اتفاق افتاد!!! بازیهای الان باید این عده رو راضی نگه دارند! حالا متوجه ربطش شدید!!!!

 

[highlight]

ای بابا شما که باز حرف خودتو میزانی‌ ! باور کن تقصیر خانواده و جامعه است من قول بهت میدم هیچ موردی خارج از اینا نمیتونی بیاری، توی هیچ جای دنیا

خود من نمونهٔ بارز کسی‌‌ام که پای کامپیوتر بزرگ شده، دور از خانواده، دور از اجتماع، دور از همه چی‌،و لاقل ۱۰۰ تا دوست مثل خودم دارم، متاسفانه توی مملکت ما سطح علمی‌ و فرهنگی خانواده‌ها و مردم پایینه و اون پدر و مادره که باید جلوی بچه‌رو بگیره و اجازه نده که بچه زندگیشو پای کامپیوتر بگذرونه، اون خانوادست که باید یه محیط گرم و دوستانه برای بچه فراهم کنه تا بچه سرگرمیش کامپیوتر نشه، چون بچه است و بچه هم طبیعتا نمی‌تونه تصمیم درست برای خودش بگیره،

خود من تا مهمونی می‌رفتیم هرکی‌ میشست پای حرفای خودشون منم چون جایی‌ نداشتم توی بحث بزرگترا میرفتم پای کامپیوتر، توی خونه از صبح تا شب پدرو مادرم نبودن میرفتم پای کامپیوتر، مدرسه اونقدر وحشتناک بود که میرفتم سریع خونه،خونه‌ام فقط کامپیوتر بود، یعنی‌ خلاصه بگم، پدر، مادر، خواهر، برادر، دوست، همبازی، سرگرمی، تفریح، دلخوشی، همه چیم برادرم بود و کامپیوتر که همیشه ما پاش بودیم، اتفاقا در بعضی‌ مواقع همین پشت کامپیوتر نشستنو وقت هدر دادن خیلی‌ به انسانها کمک می‌کنه مخصوصا ایران، چون لاقل بچه‌ها و یا جوونارو از محیط بد و نا امن و فاسده جامعه نجات میده. مخصوصا پسرها رو. به همین دلیله که تو ایران 90 در صد بازی کن ها پسرند. دخترا با هر چیزی دلشون خوش می شه و راحت خودشونو سرگرم می کنن ما پسرا چی ؟ ادامه بدم بحث سیاسی اجتماعی می شه !

اون جامعه است که وظیفه داره یه محیط کاری برای جووناش درست کنه که به خونه نشینی نکشن، حالا شما باز مثل پیر مردای نود ساله فکر کن و کامنت بده

پسر خوب! خدا پدر و مادرت رو بیامرزه که خودت هم به این موضوع (قزمز رنگ) اشاره کردی! آخه وقتی خانواده از بچه ها فقط انتظار مطالعه درسی داره به نظر شما وقتی اینها به نوجوانی میرسند چقدر اطلاعات دارند؟ معلومه نمیتونند توی بحثها شرکت کنند!!! سطح علمی الانیها که از اون موقعیها هم کمتره!!!!!
یادم میاد تو مدرسه تو کلاسهای دینی یا فارسی ما ها با معلم بحثهای منطقی داشتیم یا زمان دانشجوییم. الان از دانشجوی خودم که می پرسم بحث انگلیسی داشته باشند سر کلاس اطلاعات عمومی در مباحث اجتماعی خانوادگیشون صفره!!!!! این یعنی فاجعه!!!!!
صحبت از امکانات کردی و نبود تفریحات: یادمه یکی از تفریحات من و دوستام ( حدود 18 سال پیش در دوران دبیرستان 2 دوست صمیمی داشتم که هنوز هم رفت و آمد داریم) رفتن به ورزشگاه مدرسه و بازی کردن در اونجا بود. یا به صورت دوره ای خونه همدیگه سر میزدیم می نشتیم چای می خوردیم و تخمه آفتاب گردون می شکستیم و در مورد مسایل اطرافمون بحث می کردیم یا به طنز می کشیدیمشون و دنبال منطق مسایل بودیم! یا اینکه بیرون قدم میزدیم و بقیه دوستان رو می دیدم. یکی دیگه از تفریحات من حل جدول- خواندن مجله دانستنیها (نه این مسخره ای که الان هست) بود. یا اینکه مدارات الکترونیکی میساختیم یا مونتاژ می کردیم (با اینکه اصلا ربطی به رشته ام نداشت). به تیپ و قیافه مون هم اهمیت میدادیم و بخشی از تفریحاتمون بود! بازیهای کنسولها هم که حال و هوای خودش رو داشت! یادمه آتاری یا سگا یا پلی استیشن شبانه می گرفتیم (بعضی وقتها با همون دوتا دوستام و خونه یکیمون جمع میشدیم به اتفاق برادر کوچیکم).
حالا شاید بگید ما بچه مثبت بودیم. اینطوری ها هم نیستش! من دوستهای خیلی مثبت داشتم تا خلاف ترین بچه های محل و تقریبا با همه برخورد راحتی داشتم! جامعه خیلی هم گرگ نیست! شاید بچه های الان پاستوریزه هستند. من که اجازه نمی دم یه دونه بچه خودم الان ببو بار بیاد به خاطر ترس واهی از جامعه! منظور اینکه خلاصه خیلی از این مشکلات تقصیر خودمونه!
درباره بازی هم باید بگم به عنوان یه تفریح حرف نداره!!!! توی پست قبلی در این باره گفتم و هنوز هم بازی می کنم!!!! من شیفته بازیها هستم اما با شرایطی که تو پست قبلی گفتم! بازیها جلوی پیشرفتم رو هم نگرفتند!
موفق و سربلند باشید!

 

[mac man]

چقدر زیاد نوشتین من که اصلا حوصله خوندن شون رو ندارم.

اما با توجه به عنوان تاپیک.....
بسوی چند نفره شدن و در نهایت زرت ما ایرانی ها بخاطر اینترنت مضحکمون در بیاد

 

[Farh@d]

چقدر زیاد نوشتین من که اصلا حوصله خوندن شون رو ندارم.

اما با توجه به عنوان تاپیک.....
بسوی چند نفره شدن و در نهایت زرت ما ایرانی ها بخاطر اینترنت مضحکمون در بیاد

شما به اون چند خطی که نوشتم میگی زیاد ؟ شانس اوردی چون نصفش رو ننوشتم

 

[esm nadaram]

آقای تاپیک زننده شما کاملا راست میگید.
من هفته ی پیش رفته بودم سمنگان (نزدیکهای مرز افغانستان) و در جمعه بازار این شهر یک نفر افغانی معتاد بود که همراه آداپتور، کلید و دوشاخه ی دسته دوم چندین دستگاه Atari 2600 و NES میفروخت به 2500 تومان.
همشون رو خریدم ولی چون آداپتور ندارن و مهمتر از همه بازی ندارن نمیتونم ازشون لذت وافر ببرم
کی هوش مصنوعی و گرافیک و مین استریم میخواد، احساس باحالی و جدا احساس کردن خود از جامعه رو بچسب.

خیلی باهات حال می‌کنم:d

خدای یه ملتو گذاشتی سر کار.با این پستت