به نام خدا
توجه : این مطلب در فروم بازینما نیز قرار گرفته است و زننده هر دو تاپیک, یکی است. تاریخ قرار گرفتن این نقد و بررسی در بازینما زود تر بوده است. لینک .
قبل از خرید Dante's Inferno, به این فکر میکردم که آیا این عنوان میتواند برای من به God of War دیگری تبدیل شود یا نه. آیا DI هم داستانی حماسی همراه با قهرمانی فراموش نشدنی را به همراه خواهد داشت یا نه.
خوب; نمرات سایت های خارجی که نوید یک شاهکار را نمیدادند. ولی بلاخره این بازی به دستم رسید.
وقتی هنوز وارد بازی نشده بودم, در ذهن خود از Dante's Inferno یک داستان بی سر و ته, گیم پلی تکراری و کپی برداری شده و همچنین گرافیکی به معنای واقعی کلمه افتضاح را, رسم کرده بودم.
ولی هنگام ورود به بازی, نظرم به کلی در مورد DI عوض شد! بازی که تا آن زمان تعاریف نا درستی در موردش شده بود, به راحتی در رده بهترین بازی های من جای گرفت. همین هم باعث شد تا به نوشتن نقدی از بازی بپردازم و ذهنیت خیلی هارا مبنی بر بد بودن Dante's Inferno عوض کنم... .
ناشر : EA
سازنده : Visceral Games
پلتفرم(ها) : X360, PS3, PSP
سبک : Hack and Slash / Action Adventure
تاریخ ریلیز : 9 فبریه 2010
درجه سنی : ESRB M+17
مد ها : فقط Single Player
مقدمه
گیم پلی - بخش اول ( معرفی )
روند بازی و هسته اصلی گیم پلی DI, بر پایه مبارزات سریع, المان های Platforming و همچنین معماهای های گوناگون استوار است. متاسفانه در مبارزات, تنها دو سلاح وجود دارد ( که برای یک بازی در این سبک, واقعا کم است ) ولی برای همین تعداد کم هم کمبوهای زیادی وجود دارد و همچنین سیستم آپگیرد برای این تسلیحات, تا مقدار زیادی از تکراری شدن آن ها میکاهد. داس مرگ و صلیب مقدس, سلاح هایی هستند که دانته برای تار و مار کردن حریفانش میتواند از آن ها استفاده کند. داس مرگ, شباهت زیادی به Blade of Chaos کریتوس دارد. ( نه از لحاظ ظاهری, بلکه از لحاظ طرز استفاده و همچنین کمبوها )
ولی صلیب مقدس را میتوان کمی نو آورانه دانست. بازیکن با فشار دکمه B ( یا دایره ) میتواند دشمنان راه دور را مورد ضرب و شتم قرار دهد زیرا صلیب ها به صورت پژواک مانند عمل میکنند و اینکه استفاده از این سلاح, میتواند برای خیل عظیمی از بازیکنان ( من جمله خودم! ) لذت بخش باشد.
سحر و جادو ها نیز از ارکان مهم پیشبرد بازی به شمار می آیند. خوش بختانه این بخش, زیاد از گاد او بار برای طراحی اش بهره گرفته نشده. در بازی 4 جادو وجود دارد که در طول انجام بازی, قابل دسترسی خواهند شد. مقدار جادو را میتوان از بخش پایینی سیستم HUD ( دقیقا مانند Gow! ) مشاهده کرد.
سیستم HUD در DI کاملا از Gow کپی برداری شده و تنها جزء جدید آن, درخت های مقدس ( Holy ) و نا مقدس ( Unholy ) هستند. همانند گاد آو وار که با کشتن دشمنان, گوی های قرمز میگرفتید و از آن ها برای آپگرید استفاده میکردید, در DI هم بازیکن میتواند با بخشش یا مجازات, گوی های آبی و قرمز به دست آورد. ( در مورد بخشش و مجازات در ادامه توضیح خواهم داد ).
طعم Platforming را در جای جای بازی میتوان چشید! آویزان شدن از طناب ها و همچنین لبه دیوار از اجزاء جدا نشدنی بازی هستند. ولی در این بخش هم شاهد کپی برداری از GoW هستیم. از روی دیوار به این ور و آن ور رفتن, مو به مو از GoW برداشته شده است.
گیم پلی - بخش دوم ( اظهارات )
خرده های فراوانی نمیتوان به گیم پلی DI گرفت. چرا که در آن استاندارد های یک بازی خوب در این سبک را میتوان یافت. ولی اینکه بیشتر این استاندارد های قبلا در GoW وجود داشته اند را نمی توان منکر شد.
ولی خوب! بازی چیز های جدیدی نیز ارائه کرده است. سیستم بخشش یا مجازات واقعا جذاب است. به طوری که دانته, هنگام برخورد با جهنمیان یا دشمنان خود, میتواند بسته به انتخاب بازیکن, آن هارا با استفاده از صلیب مقدس رهایی بخشد یا بوسیله داس مرگ, بدترین مجازات هارا برای آنان رقم بزند.تنها نکته منفی این سیستم, وجود تنها یک مینی گیم برای بخشش جهنمیان است. با انتخاب گزینه بخشش, یک صفحه ضاهر میشود که در آن بازیکن باید دکمه های خواسته شده را به سرعت بزند.
برای دفعات اول, این کار جذاب است ولی با پیش رفتن در بازی و برخورد با ده ها جهنمی, دیگر بازیکن از این مینی گیم و در نتیجه از بخشش خسته خواهد شد .
مبارزات بسیار سریع و نفس گیر هستند و به جرأت میتوانم بگویم هیجانی که در مبارزات Dante's Inferno تجربه کردم, تنها در عنوانی همچون GoW تجربه کرده بودم.
طرز نابود کردن باس ها, در بالاترین سطح کیفیت قرار دارند و به شخصه آن هارا از GoW سرتر میدانم.
اگر DI در نسخه های بعدی خود, این طور المان های اصلی گیم پلی خود را حفظ کند و به جای تقلید از بزرگان این سبک, چیز های جدید تری را ارئه دهد, مطمعنا به یکی از غول های Action Adventure تبدیل خواهد شد. گرچه همین الانش هم گیم پلی Dante's Inferno را نمیتوان کوچک شمارد.
گرافیک
طراحی جهنم در این بازی, گرچه به عناوینی همچون GoW نمیرسد, ولی میتوان گفت قابل قبول است. گرافیک DI از لحاظ هنری, حرف های زیادی برای گفتن دارد. به لطف همین طراحی خوب, فضاسازی ها در موقعیت خوبی قرار دارند و با کیفیت هستند. به همین دلیل, سازندگان در نمایش هر محوطه جهنم ( مانند خشم, کفر و ... ) موفق عمل کرده اند.
کلا در جای جای بازی رنگ قرمز به چشم میخورد, البته باید هم اینطور باشد! فضای DI در جهنم است! ولی خوب آنقدر هر مکان بازی از قرمز پر شده که ممکن است بازیکن را خسته و از ادامه بازی منصرف کند. برای خود من هم متاسفانه چندین بار این اتفاق افتاد.
بر عکس GoW که در آن شاهد یک نورپردازی فوق العاده بودیم ( و همچنان بادیدن تریلر های GoW 3, هستیم! ) DI از لحاظ نورپردازی به معنای واقعی کلمه ضعیف عمل کرده. برخی از منابع نور ( مانند آتش ها ) کور کننده هستند و بر عکس, در فضاهایی که باید شاهد یک محیط روشن باشیم, آن قدر فضا تاریک است که آبجکت های فواصل دور, اصلا معلوم نمیشوند!
دوربین ثابت بازی ممکن است در برخی مواقع برای بازیکن دردسر ساز باشد, مخصوصا در هنگام پرش از روی اجسام! برای خود من بار ها همین مسئله اتفاق افتاده و باعث باخت من شده.
موجودات در هر صحنه بسیار زیاد و اینکه بر روی 60 فریم در ثانیه در حال اجرا هستند, فوق العاده است!
طراحی دشمنان باز هم به عناوین روز, مانند GoW و Bayonetta نمیرسند ولی خوش بختانه این طراحی در محیطی همانند جهنم, عالی است. باس ها نیز در طراحی شان ظرافت به خرج رفته و به زیبایی هرچه تمام تر ساخته شده اند.
حالات چهره دانته, چه در دمو ها و چه در طول بازی, بسیار طبیعی است و احساساتش را به خوبی به بازیکن القاء میکند; ولی متاسفانه این مسئله برای کاراکتر های دیگر, مانند Beatrice و Lucifer اصلا صادق نیست و کاملا مشخص است Visceral روی این قسمت زیاد کار نکرده است!
داستان
Dante's Inferno بر اساس اولین قسمت کمدی الهی Dante Alighieri پایه ریزی شده است. بازیکن کنترل دانته ( نه نویسنده, بلکه شخصیت اول بازی! ) را بر عهده دارد. یک کهنه سرباز جنگ سوم صلیبی, که برای آزادی روح معشوقه اش, Beatrice تلاش میکند.
دانته در این راه باید با گناهانی که در طول جنگ انجام داده, برخورد کند.
نکته : خواندن این قسمت از متن, باعث لو رفتن داستان میشود .
دانته, در حال دوختن پارچه ای طرح دار به بدن خود است. سپس توسط یک فلش بک, وی خاطراتش را به یاد می آورد. زمانی که وی به همراه سربازانش, به دستور شاه ریچارد, برای تصرف شهر عکا بر میخیزد. قبل از اینکه صلاح الدین این کار ار انجام دهد. در قلعه عکا, پس از مبارزه ای, یکی از سربازان از پشت خنجری به وی میزند. هنگامی که فرشته مرگ به سراغ دانته می آید, او مقاومت میکند و بعد از شکست دادن فرشته, از مرگ میگریزد. پس از آن, تصمیم میگیرد که به فلورانس بازگردد و تمام عمرش را در کنار Beatrice, در صلح سپری کند. ولی هنگامی که به آنجا میرسد, میبیند که Beatrice را به قتل رسانده اند. سپس به دنبال روح Beatrice میرود و آن را در یک کلیسا, در حال عذاب مشاهده میکند.Beatrice به دانته میگوید که میداند او نجاتش میدهد. پس از آن, دانته سفرش را برای آزادی روح Beatrice از دست لوسیفر, آغاز میکند. دانته با ویرژیل ( یا ورجیل ) ملاقات میکند, کسی که از گناهان وی کاملا با خبر است. از اینجا به بعد, دانته به خطرناک ترین بخش سفرش وارد میشود ... رفتن به 9 محوطه دوزخ ! پایان خطر لو رفتن داستان .
داستان در یک نگاه کلی, کمی کلیشه ای است; ولی بازیکنانی که وارد عمق آن شوند, مطمئنا عاشقش خواهند شد! مرور خاطرات گنه آلود دانته بسیار جذاب و در عین حال کمی هم پند آموز است.
صحبت هایی که با شخصیت های درون بازی رد و بدل میکنید, کاملا با جو حاکم بر دوزخ در تماس هستند. دیالوگ های قسمت صحبت با لوسیفر یک طرف و دیگر مکالمات بازی یک طرف!
شخصیت پردازی نیز در DI به خوبی نقش خود را ایفا میکند. خود من که با شخصیت دانته, بسیار انس گرفتم و وی اکنون به یکی از محبوب ترین قهرمانان من تبدیل شده است! برای هر کس دیگر هم همینطور خواهد بود. چه کسی است که با دیدن رنج و عذاب های دانته و کار هایی که در زندگی اش انجام داده, با وی ارتباط بر قرار نکند؟!
داستان بازی کاری کرده است که دانته, پتانسیل تبدیل شدن به قهرمانی همانند کریتوس را داشته باشد.
موسیقی و صداگذاری
از همان ابتدای بازی, که باید با تعدادی از دشمنان مبارزه کنید, شاهد موسیقی هیجانی و مناسب برای جو بازی خواهید بود. این رویه تا پایان بازی نیز ادامه دارد و باید بگویم در جای جای مراحل DI, موسیقی بی ربط و یا با تمی خسته کننده را نمیتوان یافت.
در برخی بازی ها, هنگام مبارزه با باس های بازی, موسیقی های واقعا خسته کننده و عذاب آوری پخش میشود! چنانکه اگر بیشتر از 5 بار از آن باس شکست بخورید, مانیتور را خواهید شکست! ولی خوش بختانه در DI شاهد چنین چیزی نیستیم و روی اکثر موسیقی های پخش شده در هنگام مبارزات ( نه فقط مبارزه با باس ها ) عالی کار شده است.
صداگذاری قوی شخصیت های درون بازی نیز قابل تقدیر است. در اوایل بازی, با شنیدن صدای دانته شاید بگویید چرا برای یک همچین شخصیت ( خشنی ), صدایی با ابهت تر همانند کریتوس را انتخاب نکرده اند. ولی با پیشروی در بازی, خودتان متوجه این موضوع میشوید که دانته آن چیزی که فکر میکرده اید نیست و بهترین صداگذاری در DI متعلق به اوست.
شاید در برخی مبارزات, صدای برخورد سلاح با دشمنان, کمی روی اعصاب باشد که خوش بختانه در صحنه های زیادی شاهد چنین چیزی نیستیم.
آه ناله های جهنمیان برای طلب بخشش, واقعا تاثیر گذار هستند و بازیکن را اکثر مواقع مجبور میکنند که جهنمیان را ببخشد.
اظهارات پایانی
Dante's Inferno عنوانی قابل ستایش است که از نظر بنده, منتقدین خارجی در حق آن کم لطفی کرده اند و همین امر, از ارزش های والای آن کاسته است.
به شما قول میدهم با تجربه کردن آن, چیزی را از دست نخواهید داد. حد اقل تجربه کردن این عنوان, بسیار بهتر از Darksiders خواهد بود و همچنین میتواند عطش PS3 داران را تا زمان عرضه Gow 3 نه فقط کمی, بلکه شاید کاملا بخواباند!
نمرات
امیدوارم خواندن این مقاله, برای شما مفید واقع شده باشد.
موفق باشید;
امیر رسول
-------------------------------------------------------------------
باز هم تاکید میکنم نویسنده این مطلب در بازینما, خود بنده هستم.
توجه : این مطلب در فروم بازینما نیز قرار گرفته است و زننده هر دو تاپیک, یکی است. تاریخ قرار گرفتن این نقد و بررسی در بازینما زود تر بوده است. لینک .
قبل از خرید Dante's Inferno, به این فکر میکردم که آیا این عنوان میتواند برای من به God of War دیگری تبدیل شود یا نه. آیا DI هم داستانی حماسی همراه با قهرمانی فراموش نشدنی را به همراه خواهد داشت یا نه.
خوب; نمرات سایت های خارجی که نوید یک شاهکار را نمیدادند. ولی بلاخره این بازی به دستم رسید.
وقتی هنوز وارد بازی نشده بودم, در ذهن خود از Dante's Inferno یک داستان بی سر و ته, گیم پلی تکراری و کپی برداری شده و همچنین گرافیکی به معنای واقعی کلمه افتضاح را, رسم کرده بودم.
ولی هنگام ورود به بازی, نظرم به کلی در مورد DI عوض شد! بازی که تا آن زمان تعاریف نا درستی در موردش شده بود, به راحتی در رده بهترین بازی های من جای گرفت. همین هم باعث شد تا به نوشتن نقدی از بازی بپردازم و ذهنیت خیلی هارا مبنی بر بد بودن Dante's Inferno عوض کنم... .
ناشر : EA
سازنده : Visceral Games
پلتفرم(ها) : X360, PS3, PSP
سبک : Hack and Slash / Action Adventure
تاریخ ریلیز : 9 فبریه 2010
درجه سنی : ESRB M+17
مد ها : فقط Single Player
مقدمه
تا الان, بار ها و بار ها دوزخ را در بازی های ویدیویی دیده ایم. طبق آنچه در بازی ها به تصویر کشیده شده, جهنم جایی است آتشین و با حرارت بالا که انسان های گنهکار, در آن از لحاظ روحی و جسمی عذاب میبینند.
تقریبا میتوان گفت در تمامی ادیان الهی, جهنم همین طور و تفاوت آنها, تنها در جزئیات است.
در Dante's Inferno, بازیکن در نقش دانته, پای به جهنم میگذارد ( این که چرا به آنجا رفته و چه اتفاقاتی برایش می افتد, در بخش داستان, در موردش صحبت خواهم کرد ) و به قسمت های مختلفی از آن برای رسیدن به هدفش, سفر میکند و با جهنمیان برخورد میکند.
و اما شرح چونگی این سفر...
تقریبا میتوان گفت در تمامی ادیان الهی, جهنم همین طور و تفاوت آنها, تنها در جزئیات است.
در Dante's Inferno, بازیکن در نقش دانته, پای به جهنم میگذارد ( این که چرا به آنجا رفته و چه اتفاقاتی برایش می افتد, در بخش داستان, در موردش صحبت خواهم کرد ) و به قسمت های مختلفی از آن برای رسیدن به هدفش, سفر میکند و با جهنمیان برخورد میکند.
و اما شرح چونگی این سفر...
گیم پلی - بخش اول ( معرفی )
روند بازی و هسته اصلی گیم پلی DI, بر پایه مبارزات سریع, المان های Platforming و همچنین معماهای های گوناگون استوار است. متاسفانه در مبارزات, تنها دو سلاح وجود دارد ( که برای یک بازی در این سبک, واقعا کم است ) ولی برای همین تعداد کم هم کمبوهای زیادی وجود دارد و همچنین سیستم آپگیرد برای این تسلیحات, تا مقدار زیادی از تکراری شدن آن ها میکاهد. داس مرگ و صلیب مقدس, سلاح هایی هستند که دانته برای تار و مار کردن حریفانش میتواند از آن ها استفاده کند. داس مرگ, شباهت زیادی به Blade of Chaos کریتوس دارد. ( نه از لحاظ ظاهری, بلکه از لحاظ طرز استفاده و همچنین کمبوها )
ولی صلیب مقدس را میتوان کمی نو آورانه دانست. بازیکن با فشار دکمه B ( یا دایره ) میتواند دشمنان راه دور را مورد ضرب و شتم قرار دهد زیرا صلیب ها به صورت پژواک مانند عمل میکنند و اینکه استفاده از این سلاح, میتواند برای خیل عظیمی از بازیکنان ( من جمله خودم! ) لذت بخش باشد.
سحر و جادو ها نیز از ارکان مهم پیشبرد بازی به شمار می آیند. خوش بختانه این بخش, زیاد از گاد او بار برای طراحی اش بهره گرفته نشده. در بازی 4 جادو وجود دارد که در طول انجام بازی, قابل دسترسی خواهند شد. مقدار جادو را میتوان از بخش پایینی سیستم HUD ( دقیقا مانند Gow! ) مشاهده کرد.
سیستم HUD در DI کاملا از Gow کپی برداری شده و تنها جزء جدید آن, درخت های مقدس ( Holy ) و نا مقدس ( Unholy ) هستند. همانند گاد آو وار که با کشتن دشمنان, گوی های قرمز میگرفتید و از آن ها برای آپگرید استفاده میکردید, در DI هم بازیکن میتواند با بخشش یا مجازات, گوی های آبی و قرمز به دست آورد. ( در مورد بخشش و مجازات در ادامه توضیح خواهم داد ).
طعم Platforming را در جای جای بازی میتوان چشید! آویزان شدن از طناب ها و همچنین لبه دیوار از اجزاء جدا نشدنی بازی هستند. ولی در این بخش هم شاهد کپی برداری از GoW هستیم. از روی دیوار به این ور و آن ور رفتن, مو به مو از GoW برداشته شده است.
گیم پلی - بخش دوم ( اظهارات )
خرده های فراوانی نمیتوان به گیم پلی DI گرفت. چرا که در آن استاندارد های یک بازی خوب در این سبک را میتوان یافت. ولی اینکه بیشتر این استاندارد های قبلا در GoW وجود داشته اند را نمی توان منکر شد.
ولی خوب! بازی چیز های جدیدی نیز ارائه کرده است. سیستم بخشش یا مجازات واقعا جذاب است. به طوری که دانته, هنگام برخورد با جهنمیان یا دشمنان خود, میتواند بسته به انتخاب بازیکن, آن هارا با استفاده از صلیب مقدس رهایی بخشد یا بوسیله داس مرگ, بدترین مجازات هارا برای آنان رقم بزند.تنها نکته منفی این سیستم, وجود تنها یک مینی گیم برای بخشش جهنمیان است. با انتخاب گزینه بخشش, یک صفحه ضاهر میشود که در آن بازیکن باید دکمه های خواسته شده را به سرعت بزند.
برای دفعات اول, این کار جذاب است ولی با پیش رفتن در بازی و برخورد با ده ها جهنمی, دیگر بازیکن از این مینی گیم و در نتیجه از بخشش خسته خواهد شد .
مبارزات بسیار سریع و نفس گیر هستند و به جرأت میتوانم بگویم هیجانی که در مبارزات Dante's Inferno تجربه کردم, تنها در عنوانی همچون GoW تجربه کرده بودم.
طرز نابود کردن باس ها, در بالاترین سطح کیفیت قرار دارند و به شخصه آن هارا از GoW سرتر میدانم.
اگر DI در نسخه های بعدی خود, این طور المان های اصلی گیم پلی خود را حفظ کند و به جای تقلید از بزرگان این سبک, چیز های جدید تری را ارئه دهد, مطمعنا به یکی از غول های Action Adventure تبدیل خواهد شد. گرچه همین الانش هم گیم پلی Dante's Inferno را نمیتوان کوچک شمارد.
گرافیک
طراحی جهنم در این بازی, گرچه به عناوینی همچون GoW نمیرسد, ولی میتوان گفت قابل قبول است. گرافیک DI از لحاظ هنری, حرف های زیادی برای گفتن دارد. به لطف همین طراحی خوب, فضاسازی ها در موقعیت خوبی قرار دارند و با کیفیت هستند. به همین دلیل, سازندگان در نمایش هر محوطه جهنم ( مانند خشم, کفر و ... ) موفق عمل کرده اند.
کلا در جای جای بازی رنگ قرمز به چشم میخورد, البته باید هم اینطور باشد! فضای DI در جهنم است! ولی خوب آنقدر هر مکان بازی از قرمز پر شده که ممکن است بازیکن را خسته و از ادامه بازی منصرف کند. برای خود من هم متاسفانه چندین بار این اتفاق افتاد.
بر عکس GoW که در آن شاهد یک نورپردازی فوق العاده بودیم ( و همچنان بادیدن تریلر های GoW 3, هستیم! ) DI از لحاظ نورپردازی به معنای واقعی کلمه ضعیف عمل کرده. برخی از منابع نور ( مانند آتش ها ) کور کننده هستند و بر عکس, در فضاهایی که باید شاهد یک محیط روشن باشیم, آن قدر فضا تاریک است که آبجکت های فواصل دور, اصلا معلوم نمیشوند!
دوربین ثابت بازی ممکن است در برخی مواقع برای بازیکن دردسر ساز باشد, مخصوصا در هنگام پرش از روی اجسام! برای خود من بار ها همین مسئله اتفاق افتاده و باعث باخت من شده.
موجودات در هر صحنه بسیار زیاد و اینکه بر روی 60 فریم در ثانیه در حال اجرا هستند, فوق العاده است!
طراحی دشمنان باز هم به عناوین روز, مانند GoW و Bayonetta نمیرسند ولی خوش بختانه این طراحی در محیطی همانند جهنم, عالی است. باس ها نیز در طراحی شان ظرافت به خرج رفته و به زیبایی هرچه تمام تر ساخته شده اند.
حالات چهره دانته, چه در دمو ها و چه در طول بازی, بسیار طبیعی است و احساساتش را به خوبی به بازیکن القاء میکند; ولی متاسفانه این مسئله برای کاراکتر های دیگر, مانند Beatrice و Lucifer اصلا صادق نیست و کاملا مشخص است Visceral روی این قسمت زیاد کار نکرده است!
داستان
Dante's Inferno بر اساس اولین قسمت کمدی الهی Dante Alighieri پایه ریزی شده است. بازیکن کنترل دانته ( نه نویسنده, بلکه شخصیت اول بازی! ) را بر عهده دارد. یک کهنه سرباز جنگ سوم صلیبی, که برای آزادی روح معشوقه اش, Beatrice تلاش میکند.
دانته در این راه باید با گناهانی که در طول جنگ انجام داده, برخورد کند.
نکته : خواندن این قسمت از متن, باعث لو رفتن داستان میشود .
دانته, در حال دوختن پارچه ای طرح دار به بدن خود است. سپس توسط یک فلش بک, وی خاطراتش را به یاد می آورد. زمانی که وی به همراه سربازانش, به دستور شاه ریچارد, برای تصرف شهر عکا بر میخیزد. قبل از اینکه صلاح الدین این کار ار انجام دهد. در قلعه عکا, پس از مبارزه ای, یکی از سربازان از پشت خنجری به وی میزند. هنگامی که فرشته مرگ به سراغ دانته می آید, او مقاومت میکند و بعد از شکست دادن فرشته, از مرگ میگریزد. پس از آن, تصمیم میگیرد که به فلورانس بازگردد و تمام عمرش را در کنار Beatrice, در صلح سپری کند. ولی هنگامی که به آنجا میرسد, میبیند که Beatrice را به قتل رسانده اند. سپس به دنبال روح Beatrice میرود و آن را در یک کلیسا, در حال عذاب مشاهده میکند.Beatrice به دانته میگوید که میداند او نجاتش میدهد. پس از آن, دانته سفرش را برای آزادی روح Beatrice از دست لوسیفر, آغاز میکند. دانته با ویرژیل ( یا ورجیل ) ملاقات میکند, کسی که از گناهان وی کاملا با خبر است. از اینجا به بعد, دانته به خطرناک ترین بخش سفرش وارد میشود ... رفتن به 9 محوطه دوزخ ! پایان خطر لو رفتن داستان .
داستان در یک نگاه کلی, کمی کلیشه ای است; ولی بازیکنانی که وارد عمق آن شوند, مطمئنا عاشقش خواهند شد! مرور خاطرات گنه آلود دانته بسیار جذاب و در عین حال کمی هم پند آموز است.
صحبت هایی که با شخصیت های درون بازی رد و بدل میکنید, کاملا با جو حاکم بر دوزخ در تماس هستند. دیالوگ های قسمت صحبت با لوسیفر یک طرف و دیگر مکالمات بازی یک طرف!
شخصیت پردازی نیز در DI به خوبی نقش خود را ایفا میکند. خود من که با شخصیت دانته, بسیار انس گرفتم و وی اکنون به یکی از محبوب ترین قهرمانان من تبدیل شده است! برای هر کس دیگر هم همینطور خواهد بود. چه کسی است که با دیدن رنج و عذاب های دانته و کار هایی که در زندگی اش انجام داده, با وی ارتباط بر قرار نکند؟!
داستان بازی کاری کرده است که دانته, پتانسیل تبدیل شدن به قهرمانی همانند کریتوس را داشته باشد.
موسیقی و صداگذاری
از همان ابتدای بازی, که باید با تعدادی از دشمنان مبارزه کنید, شاهد موسیقی هیجانی و مناسب برای جو بازی خواهید بود. این رویه تا پایان بازی نیز ادامه دارد و باید بگویم در جای جای مراحل DI, موسیقی بی ربط و یا با تمی خسته کننده را نمیتوان یافت.
در برخی بازی ها, هنگام مبارزه با باس های بازی, موسیقی های واقعا خسته کننده و عذاب آوری پخش میشود! چنانکه اگر بیشتر از 5 بار از آن باس شکست بخورید, مانیتور را خواهید شکست! ولی خوش بختانه در DI شاهد چنین چیزی نیستیم و روی اکثر موسیقی های پخش شده در هنگام مبارزات ( نه فقط مبارزه با باس ها ) عالی کار شده است.
صداگذاری قوی شخصیت های درون بازی نیز قابل تقدیر است. در اوایل بازی, با شنیدن صدای دانته شاید بگویید چرا برای یک همچین شخصیت ( خشنی ), صدایی با ابهت تر همانند کریتوس را انتخاب نکرده اند. ولی با پیشروی در بازی, خودتان متوجه این موضوع میشوید که دانته آن چیزی که فکر میکرده اید نیست و بهترین صداگذاری در DI متعلق به اوست.
شاید در برخی مبارزات, صدای برخورد سلاح با دشمنان, کمی روی اعصاب باشد که خوش بختانه در صحنه های زیادی شاهد چنین چیزی نیستیم.
آه ناله های جهنمیان برای طلب بخشش, واقعا تاثیر گذار هستند و بازیکن را اکثر مواقع مجبور میکنند که جهنمیان را ببخشد.
اظهارات پایانی
Dante's Inferno عنوانی قابل ستایش است که از نظر بنده, منتقدین خارجی در حق آن کم لطفی کرده اند و همین امر, از ارزش های والای آن کاسته است.
به شما قول میدهم با تجربه کردن آن, چیزی را از دست نخواهید داد. حد اقل تجربه کردن این عنوان, بسیار بهتر از Darksiders خواهد بود و همچنین میتواند عطش PS3 داران را تا زمان عرضه Gow 3 نه فقط کمی, بلکه شاید کاملا بخواباند!
نمرات
گیم پلی : 8/5
گرافیک : 7/7
داستان : 8
موسیقی : 9
صداگذاری : 9/2
نمره کل : 8/5
گرافیک : 7/7
داستان : 8
موسیقی : 9
صداگذاری : 9/2
نمره کل : 8/5
امیدوارم خواندن این مقاله, برای شما مفید واقع شده باشد.
موفق باشید;
امیر رسول
-------------------------------------------------------------------
باز هم تاکید میکنم نویسنده این مطلب در بازینما, خود بنده هستم.
Google