Anime & Animation Center (قوانین پست اول خوانده شود)

[Akiba]

حقیقتا جا خوردم از این همه ری اکشن منفی ولی خوب سلیقه ها متفاوته و بیشتر بر می گرده به خصلت خودم که وقتی کاریو شروع می کنم حتما باید تمومش کنم
من حیث المجموع لذت بردم از دیدنش.

ولشون کن بابا!
من دوبار دیدم، وقت کنم بازم حتما از اول میبینم چون هیچ کاری به گرد پاشم نمیرسه

 

[Max Blood]

حقیقتا جا خوردم از این همه ری اکشن منفی ولی خوب سلیقه ها متفاوته و بیشتر بر می گرده به خصلت خودم که وقتی کاریو شروع می کنم حتما باید تمومش کنم
من حیث المجموع لذت بردم از دیدنش.

وان پیس اینجا هیتر کم نداره زیاد ناراحت نشو، اتفاقا کار خوبی کردی
اگه به مانگا خوندن عادت داری سراغ اونم برو چون متاسفانه انیمه رو اونقدر جالب درست نکردن

 

[Mostafa CJ]

وان پیس اینجا هیتر کم نداره زیاد ناراحت نشو، اتفاقا کار خوبی کردی
اگه به مانگا خوندن عادت داری سراغ اونم برو چون متاسفانه انیمه رو اونقدر جالب درست نکردن

نکته اول اینکه دیگه این جبهه گیری ها رو وارد دنیای انیمه نکنیم جالب نیست.

نکته دوم همین مسئله نیمه کاره موندن انیمست از یه طرف به دوبله زیبای ژاپنیش عادت کردم از طرفی هم سخته بازم چن سال بخوام صبر کنم شاید همون مانگاشو بخونم.

 

[Akiba]

نکته اول اینکه دیگه این جبهه گیری ها رو وارد دنیای انیمه نکنیم جالب نیست.

نکته دوم همین مسئله نیمه کاره موندن انیمست از یه طرف به دوبله زیبای ژاپنیش عادت کردم از طرفی هم سخته بازم چن سال بخوام صبر کنم شاید همون مانگاشو بخونم.

انیمه نیمه کاره نمونده ها! و نمیمونه مطمئنا
مانگا هم الان بخونی(پیشنهاد من جفتشه یه چپتر تو هفته مگه چند دقیقه وقت میگیره ) باز هنوز تموم نشده جفتشون دارن هقتگی پیش میرن، فقط مانگا یه 40قسمتی حدودا جلوتره

 

[The Fade]

در مورد رادیانت؛
خودم ندیدمش ولی پیشنهاد می‌کنم نظرات کاربرهای یوتیو.ب و اینستا رو‌ در موردش بخونید. سر تا پا، تروله. موندم پلات و‌ پیرنگش تا این حد کلیشه‌ست؟
پ.ن: البته فقط این نیست. شونن یه مدتی هست که پلات داستان‌هاش اینطوری شده؛« من فلانی‌ام، می‌خوام توی فلان‌چیز، بهترین بشم.» معمولا نقش مکمل مستعدتره و محبوب‌تر. بعد شخصیت اول با تلاش و همت ازش جلو می‌زنه و باقی داستان.

 

[zack fair]

فردا قسمت دوم جوجو میاد آی بزنه برا اندینگ gangsta's paradise رو گذاشته باشن. اینترنت منفجر میشه.

 

[Z-fan]

Fu*****k YEAAAAAAAAAAAAAAAAH

خب یکم توضیح بد نیست
کومی سان وا کومیوشو دسو (ترجمه فارسی: "کومی خانم، مشکل ارتباطات اجتماعی داره" همون کومی-سان صدا میزنیم از این به بعد) به مانگای کمدی دبیرستانی معموله این ژانره...
یادمه هفت هشت ماه پیش مانگا رو استارت زدم و بعد حدود 10 چپتر گذاشتمش کنار...یا شایدم کمتر...در هر صورت...
مانگا در مورد یه دختر خانم خوشگل، با وقار، قد بلند و از چشم همه خفن و خوف به اسم کومی سان ـه... که خب در باطن همه ی اینا هست به علاوه ی یه تُن بیماری تقابل با اجتماع (ترجمه فارسیشو دقیق نمیدونم...اسم انگیسیش میشه Communication Disorder ) کومی سان بخواد هم نمیتونه با کسی حرف بزنه...احتمالاً ار ترس و افکار مهاجم سکته می کنه و این چیزا...از اون طرف یه شخصیّت اصلی پسر فوق العاده عادّی به اسم تادانو هیتوهیتو درد دختر خانم قصّه رو می فهمه و باهاش درد و دل می کنه و می فهمه این بشر ظاهراً همه چیز کامل به خاطر بیماریش هیچ دوستی نداره و آرزوی قلبیش اینه تا آخر دوره تحصیلی با یه 100 نفری (!!!!) دوست شه...
و این جوری قصّه کمدی داستان شروع میشه و تاداتو-کـون تصمیم میگیره کومی سان رو به آرزوی قلبیش برسونه...

چرا من حالا کار رو بعد ده چپتر دراپ کردم...چون اوّلش خیلی کسل کننده است
شبیه Love-come های درجه سه است که نه میخندونتت نه موقعیّت رومنس جالبی داره
چپتر اوّل هم تا حدّ زیادی ای کرینجی و کلیشه ایه...

تا این که یه ماه پیش بعد از مدّت های دوری، طبق معمول یه چند تا پست باحال تو اینستا و توییتر دیدیم گفتیم "بسم الله! یه فرصت دیگه" شاید ادامه کومی سان واقعاً کار باحالی از آب در اومد
نکته: وان پیس، سری مونوگاتاری، بوکو نو هیرو آکادمیا، آکاتسوکی نو یونا و مانستر هم کارهایی بودن که اوّل دراپ کردم بعد بهشون فرصت دادم که نشون میده این فرصت دادن چیز خوبیه
نکته 2: فیری تیل هم از اون کارهایی بود که اوّل دراپ کردم و بعدش بهش کلّی فرصت دادم و الان که فکر می کنم عین سگ پشیمونم
و خب دوباره کومی سان رو شروع کردم و چند چپتر اوّل دوباره خسته کننده و متوسّط بود(به استثناء اوسانا ناجیمی که میگم حالا) و بعد از اون نقطه وسط مدام شروع بهتر شدن کرد. یکی از بدیای شروع داستان اینه که دو تا شخصیّت اصلی کار خیلی کلیشه ای و کسل کننده اند و نمیشه بهشون عادت کرد
عوضش جلو تر داستان شروع می کنه آوردن شخصیّت فرعی های باحال یکی از یکی بهتر. هر کدوم هم به یه نحو مریض. یکی شبیه نینجا هاست...اون یکی حشریه...یکی نارسیست ـه...یکی این قدر عدم اعتماد به نفس داره که خودشو جلو کومی سان عین سگ میبینه و ... که روی هم یه اکیپ کامل از مریض های روانی رو تشکیل میدن و در صدر همه ی این دوستای روانی کومی سان که تعدادشون رو به افزایشه، اوسانا ناجیمی وایمیسته
اوسانا ناجیمی نفر اوّلیه که تادانو میره باهاش صحبت می کنه تا با کومی سان دوست شه! چرا!؟ چون این بشر ویژگی و قدرت مخفی اش اینه که هر کی رو که دیده یا الان دوستشه یا قطعاً در یک برهه خاصّی از زندگی از دوستای بچّگی اش بوده. چطوری همچین قدرت ماورایی ای داره معلوم نیست جدا از این که این بشر یه آدم مثبت اندیش همیشه شاده که تو هر اکیپ رفقایی باشه میترکونه (منو یاد امیر آکیبای خودمون میندازه) اضافه بر تمامی این کمالات یه Confusing Trap هم هست. یه چی در سطح اوشینو اوگی تو سری مونوگاتاری. تا این نقطه از مانگا معلوم نیست چیه جنسیت اش...

مانگا که میره جلوتر جدا از بهتر و بیشتر شدن شخصیّت فرعی ها، شخصیّت اصلی داستان، کومی سان، هم از یه جا به بعد کم کم اون کلیشه ای بودن مشکل ارتباطات اجتماعی اش رفع میشه و برعکس، به خاطر Awkwardness خفن موقعیّت ها با بقیه شخصیّت ها و مخصوصاً رومنس فوق العاده باحال و زیرپوستی داستان، کامل میاد رو و قشنگ به چهره مانگا تبدیل میشه...جدا از اون به شدّت شخصیّت خوشگل و کاوایی ایه مخصوصاً وقتی ذوق می کنه گوش گربه ای هاش در میان

تا این جای کار برا من مانگا به یه کار خیلی خوب تبدیل شد با یه کمدی عالی و جمع شخصیّت های نسبتاً جالب و باحال.
ولی چیزی که مانگا رو برام میبره به سطح بعدی و شاهکارش می کنه Side Story های کارند که از شروع سال دوّم دبیرستان سر و کلّه شون تو مانگا به صورت رندوم هر از گاهی پیدا میشه (داستان از سال اوّل دبیرستان شروع میشه)
یکی از این ساید استوری ها مربوط به پدر مادر کومی سان ـه و این که چجوری با هم آشنا شدن و عاشق هم شدن که کوتاه و فانتزی ولی به شدّت باحاله...هیچ جاش کش نمیاد و طنز اش قشنگ On Spot و به موقعس
ولی اون یکی ساید استوری.... آخخخخخ... این کومی سان یه داداش کوچیکتر داره(یه سال کوچیکتر) که اونم مثل کومی سان با بقیه اصلاً صحبت نمی کنه...ولی بر خاف کومی سان که مشکل روحی داره و نمیتونه صحبت کنه، داداش کومی سان، (کومی-کـون) از بس Cool و خفن و خوشتیپ و ایناست، تا لازم نشه از هر صحبتی جاخالی میده. قشنگ یه چی در حدّ ساکاموتو-دسو گای خودمون...آخرت Cool بودنه این بشر... مشکل از جایی شروع میشه که وقتی کومی سان و تادانو کون(پسر شخصیّت اصلی که خیلی آدم عادّی و سالمیه (و Virgin)) میرن سال دوّم، داداش کومی سان میاد سال اوّل دبیرستان و با مخوف ترین فاجعه ای که میتونه هر کس بغل دست خودش داشته باشه روبرو میشه...هیتومی سان، خواهر تادانو کون...این دختر، پدر این بشر رو در میاره یه بلایی سرش میاره که من از صمیم قلب دلم میخواد سر همه ی شخصیّت های Cool و خفن بقیه مانگاها بیاد. تا حدّ مرگ کومی-کـون از هیتومی چان ضربه روحی (و بعضاً جسمی) میخوره و تک تک اینا تا حدّ مرگ خنده دار اند. این ساید استوری ها تا حدّی خوبن که اگه همین جوری برن جلو، واقعاً هیتومی چان به یکی از بهترین کاراکتر فرعی هایی میشه که این ژانر تو کلّ تاریخش تو این بیست سی سال به خودش دیده.

====================

صحبت کوتاه. کومی سان، مانگای واقعاً عالی ایه...کمدی ایه که هر چقدر ضعیف شروع شه ولی مدام بهتر میشه و این خیلی خوبه. نمیشه بهش گفت کمدی طلایی هر چند...هنوزم School Rumble با اختلاف تو این زمینه برای من و خیلیای دیگه حکم رانی می کنه... با این حال بازم کومی سان کمدی محشریه
شایعه های تایید شدن انیمه هم واقعاً خبر خوبیه...آرت استایل مانگا به خودی خودشون واقعاً دوست داشتنی اند(مخصوصاً ری اکشن های کومی سان) و اگه درست انیمه شن واقعاً اینترنت رو میترکونن. امیدوارم اگه این شایعه ها حقیقت داشته باشن، حدّاکثر تا تابستون سال بعد و فوقش یه سال دیگه پاییز ببینیم انیمه رو و کم کم، سال اوّل دبیرستان این مریضای موجی رو کامل پوشش بده و کلی ما رو بخندونه

 

[MASOUD-CRASH]

بگو چیا دیدی، از چه سبکی خوشت میاد...تا بهتر بشه پیشنهاد داد....

من بیشتر انیمه های استودیو جیبیلی رو دیدم , مثل شهر اشباح , همسایه من توتورو و ... خلاصه , تو سبک اینا باشه و کمدی .

تشکر

 

[Shameless One]

سبکش یه جوریه فکر نکنم رو انیمه خوب در بیاد مخصوصا اون نوشته های حاشیه پنل ها

 

[Police _ 110]

من بیشتر انیمه های استودیو جیبیلی رو دیدم , مثل شهر اشباح , همسایه من توتورو و ... خلاصه , تو سبک اینا باشه و کمدی .

تشکر

اوکی...اگه از شهر اشباح خوشت امده....پیشنهاد من اینه که بشینی سری Natsume Yuujinchou رو نگا کنی....

داستان یه پسری ـه از یه نسل خانوادگی خاص که توانای دیدن اشباح (youkai) رو دارن....انیمه یه داستان کلی داره، ولی به صورت episodic هستش که هر یک یا دو قسمت...یه داستان رو روایت میکنه.
انیمه تو سبک slice of life ـه که یه آرامش خاصی داره و دیدن و شنیدن داستان های فولکلور اون خیلی جذابه....

هر فصل انیمه 13 قسمته.....ترتیب ـشون هم اینطوره
Natsume Yuujinchou
Zoku Natsume Yuujinchou
Natsume Yuujinchou San
Natsume Yuujinchou Shi
Natsume Yuujinchou Go
Natsume Yuujinchou Roku

یه فیلم سینمایی هم داره که جدیداً رو پرده سینما رفته...که حالا حالا BD اون نمیاد.

P.S
یه فیلم تک قسمتی هست بنام Hotarubi no Mori e ....... میتونی بعد از دیدن فصل 1 انیمه نگاش....ارتباط مستقیمی به انیمه نداره، ولی داستان تو همون دنیا روایت میشه.
P.SS
همشون هم زیرنویس فارسی شدن.

 

[Tenshi]

من بیشتر انیمه های استودیو جیبیلی رو دیدم , مثل شهر اشباح , همسایه من توتورو و ... خلاصه , تو سبک اینا باشه و کمدی .

تشکر

The Girl Who Leapt Through Time
Your name
The Boy and the Beast
Children Who Chase Lost Voices
Summer Wars
Tokyo Godfathers
Wolf Children
A Letter to Momo
Time of Eve
Patema Inverted

اگه فقط کارای استودیو Ghibli رو دید و دنبال movie هستید اینا پیشنهاد میشه.

 

[ce7en44]

دیشب بلاخره قسمت آخر High Score Girl رو دیدم. خیلی دوستش داشتم، از انیمه های بی ادعا و خوب فصل قبل بود. دیدنش هم یه لذت خاصی داشت، رومنسش هم یه مثلث درب و داغونی بود ولی اونقدرها رو مخ نبود و هر کدوم جفت میشدن از نظر من اوکی بود

 

[cm180life]

اینو ببینید باحاله، بانکای بعضی شخصیت های مانگای بلیچ که تو انیمه نشون داده نشدن:

Spoiler: Bleach Brave Souls TYWB Specials

مربوط به بازی bleach brave souls

 

[Police _ 110]

Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru - E02

*/(*&^%$ همشون پسر ـن

 

[Cloud Strife]

آقا الان این کاپیتان سوباسا جدید رو تموم کردم، به نسبت سری اصلی خیلی تغییر داشت و خیلی از چیزای باحالش رو حذف کرده بودن! این بیخوده یا انیمه اصلی خیلی چت بود؟ یعنی به نسبت مانگا کدوم درسته؟ (مانگا داره دیگه؟)