بالا خره بازي به دست منم رسيد (اين كتابچه رو هنوز بازشم نكردم اسپويل كه نميكنه چيزيو؟) من اپيزود دومم و ميتونم بگم يكي از بهترين بازي هاي عمرمه. اظهار نظر زيادي نميكنم تا تموم نكردم ولي جو بازي مثال زدنيه كه تو هيچ بازي اي نديدم. يكي از بازي هايي هست كه هي تو محيط ميچرخم (مخصوصا تو شب) كه بازي تموم نشه. روي هارد دارم ميرم كه يه بار ديگم رو Nightmare برم خدايي يك بازي يونيك ديگه از Remedy.
اینا که انگار دارن ماریو کارت بازی میکنن نه الان ویک ......شیطونه میگه بگیری بندازیشون تو اتاق تاریک بدی الان ویک یا سایلنت هیل بازی کنن ببینی بازم میخندن یا نه....:cheesygri:cheesygri:cheesygri
بهتر از اینا نبود بیارن .....اینا باید برن پروموشن بازی باربی در باربی لند:laughing::laughing:
من یه نقد خودمونی برای بازی نوشتم که توی صفحه ی اول سایت(قسمت نقد یوزرها) گذاشتم و اینجا هم میزارمش!
داستان: 9.5
+داستان این بازی مهمترین بخش بازیه و گرافیک، صدا و حتی گیم پلی در خدمت داستان و روایت داستان بازیه
+یکی از بهترین داستانهای این نسل! البته من خودم توقع بیشتری داشتم اما داستان واقعا عالیه!
+روایت داستان بی نظیر! bioshock و ... رو فراموش کنید.اوج و فرودهای مناسب در طول داستان. تعادل بسیار مناسب بین گیم پلی و صحنه های CG .
+ روایت داستان از طریق رادیو، تلویزیون و صحبتهای الان که باعث شده شما در حین بازی هم، داستان رو جلو ببرید و برای پیشبرد داستان منتظر CG ها نباشید.
+کارگردانی بسیار خوب CG ها و صحنه های سینمایی بازی!
+نقش بسیار مهم manuscript ها در فهم بهتر داستان. بعضی در مورد وقایعی که تازه اتفاق افتاده، مثلا یه رخدادی رو از یه زاویه ی دیگه شرح میده، بعضی هاشون در مورد وقایعی که خیلی قبلا رخ دادن و بعضی هم در مورد وقایعی که بعدا رخ میدن! علاوه بر اینکه خوندن سکریپتها باعث فهم بهتر داستان میشه سوالاتی رو بوجود میاره که باعث میشه مثل خود الان گیج بشیم!
+ دیالوگ نویسی بسیار سطح بالای بازی! با توجه به ضعفی که اکثر بازیها تو این قسمت دارن.
- روایت داستان بازی به نسبت اکثر بازیها ریتم سریعی داره که به نظرم به خاطر کوتاهی بازی و حذف شدن برخی قسمت ها باشه!
نکته ی منفی در مورد پایان بازی توی اسپویلر تگ!
- پایان بازی خوبه ولی سوالاتی ایجاد میکنه که اصلا پاسخ داده نمیشه! انگار یه جور آماده سازی برای نسخه ی بعده! نه اینکه مثل POP 2008 اصلا معلوم نشه چی به چی بوده. نه ... ولی مثلا من نفهمیدم اون کلون الان (یا هر چیز دیگه ای )چی بود یا کی بود؟ ایا اون کلون به تامس زین ربطی داره؟ اصلا تامس زین داستانی نوشته که شخصیتش الان ویک هست یا الان ویک داستانی نوشته که توش تامس زین داستان الان ویک، یک نویسنده ی نیویورکی رو می نویسه! به این تیکه که بیشتر فکر میکنم به یه چرخه ی بی نهایت می رسم! البته به نظرم رمدی عمدا خواسته که ما اینطوری گاوگیجه بگیریم! البته یه احتمال دیگه هم هست که من تو فهم پایان مشکل داشته باشم که امیدوارم توی بار دومی که تمومش میکنم متوجه بشم! در کل مشخصه که رمدی میخواد القا کنه که داستان الان ویک همین نیست. درواقع این یه دریاچه نیست بلکه یه اقیانوسه!
گیم پلی: 9
هرچند که گفتم گیم پلی در خدمت داستان بازیه ولی نه اینکه بازی فقط داستان باشه(اشاره به...)
+اکشن بسیار روون و خلاقانه ی بازی! چراغ قوه علاوه بر اینکه خودش سلاحی به حساب میاد یه جورایی نقش هدف رو هم داره. توی مکس پین هدف فقط یک نقطه ی کوچیک بود که رمدی توی الان ویک اون رو هم از بین برده!
+کنترل بسیار نرم و استاندارد.
+ مکانیزم اکشن بازی عمق خوبی داره! اینکه شما باید اول با استفاده از یه منبع نور با تاریکی مبارزه کنید و بعد با سلاح نابودشون کنید در کنار انواع منابع نوری که توی بازی هست باعث میشه که شما به روشهای متفاوتی فکر کنید. بخصوص توی درجه ی کابوس، که همواره با کمبود تیر مواجه هستید!!
+تاکید میکنم که الان ویک علی رغم همه ی خلاقیتها یک بازی کلاسیکه! بخصوص توی اکشن. بزارید اینطوری بگم: شما توی سال 2010 یک سوم شخص شوتر بازی می کنید که توش مجبور نیستید کاورگیری کنید(اشاره به Geow و مقلدان بسیار!!!) و در عین حال اکشن بازی کاملا درگیرکننده و هیجان انگیزه! و این هیجان رو هم به قیمت عذاب گیمر بدست نیاورده. مثلا شما رو مجبور نمیکنه که یه جا وایسین بعد شلیک کنید(اشاره به RE5)
+دوربین بازی ایراداتی داره ولی طبیعیه و ایراد خاصی به شمار نمیاد! با فشردن RS میشه دوربین رو به سمت چپ یا راست الان منتقل کرد که میتونه مفید باشه.
+به نظر من قسمت های رانندگی خیلی خوب بودن. باعث یه تنوع توی گیم پلی میشدن! کنترل ماشینها هم ایراد خاصی نداشت به نظرم. فقط کمی تاخیر داشت. ذکر این نکته ضروریه که بازی ماهیت خودش رو از دست نمیده و با تغییر مدام و سریع سبک های گیم پلی (اشاره به...) شما رو اذیت نمیکنه(البته اگر این قضیه شما رو اذیت کنه)
-نبود معما! متاسفانه باید بگیم که بازی اکشنه! در حالی که میشد به راحتی با گنجاندن چند تا معمای متوسط با یک تیر چند نشون زد. اولا به استاندارد کلاسیک سبک اکشن ادونچر نزدیک شد، دوما مانع از تکراری شدن اکشن بازی شد(به خاطر تکرار زیاد) ،سوما مدت زمان بازی رو افزایش داد و چهارما قسمتهایی که در روز سپری میشن رو از بلااستفاده بودن درآورد! مراحل روز فقط به درد پیشبرد داستان میخورن و اگر بعضا رادیوها و آهنگها نبودن برای من غیرقابل تحمل میشدن! البته خوشبختانه مدت زمان مراحل روز کمه.
- عدم استفاده از محیط های بزرگ بازی! اکثر مراحل بازی به صورت نمیه open-world طراحی شدن که با توجه به جزئیات زیاد زحمت زیادی براشون کشیده شده ولی استفاده ی خاصی ازشون نمیشه! در واقع مراحل بازی بزرگ و غیر خطی هستند ولی ماموریت های بازی خطی هستند.
-بعضی مشکلات دوربین(تو بازیهای این سبک اجتناب ناپذیره). شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشه که موقعی که با دو سه تا از تسخیر شدگان در مقابل خودتون مشغول مبارزه هستید ناگهان یه تبر از پشت به شما برخورد میکنه و شما هم هیچ کاری نمیتونید بکنید. چون اصلا متوجه دشمن پشت سرتون نشدین!
- تکراری شدن اکشن بازی! البته در طول بازی برای من اتفاق نیفتاد ولی ممکنه کسانی که بازی رو روی درجه ی نرمال بازی میکنند در مراحل آخر متوجه تکرار بشن (با توجه به سادگی) و یا اینکه بار دومی که بازی میکنید اکشن بازی به خاطر محیطهای مشابه و دشمن های مشابه تکراری بشه! البته میشد کاری کرد که عمق بیشتری به گیم پلی داد ولی ممکن بود به ضرر بازی تموم بشه. مثلا: همه میدونن که وقتی تسخیرشدگان به شما حمله میکنند، شما میتونید با فشردن به موقع LB ، جاخالی بدید که این جاخالی طی یک صحنه ی اسلوموشن زیبا نشون داده میشه. حالا فکر کنید حرکت(قابلیت) یا سلاحی وجود داشت که شما میتونستید در این حالت به دشمن ضربه بزنید و نابودش کنید! چنین چیزی شاید باعث حذابیت بیشتر مبارزه ها میشد ولی باعث میشد که بازی بیش از حد اکشن بشه و این به جو فوق العاده ی بازی لطمه وارد کنه!
-چی میشد رمدی این قابلیت رو میزاشت تا بتونیم (حداقل روی درجه ی سختی کابوس) HUD بازی رو حذف کنیم تا بازی بیشتر نفس گیر بشه؟ چی میشد رمدی توی نیمه ی دوم بازی هم سلاح های جدیدی معرفی میکرد تا حس پیشرفت بیشتری داشته باشیم(نه منظورم راکت یا تیربار نیست!)؟ یا حداقل با پایان دادن بازی برای اولین بار یه سلاح ویژه برامون میزاشت؟...
صدا: 9
+ صداهای محیطی بسیار زیبا! حتی بهتر از Dead Space
+ صدا و دوبله ی فوق العاده ی الان! کلا دوبله ی بازی خوبه ولی الان یه چیز دیگه ست! اینقدر خوب بوده که تمام manuscript ها رو براتون میخونه!(ممنون رمدی که از هر کاری برای تاثیرگذاری بیشتر جو بازی دریغ نکردی!)
+ OST های گوش نواز و هماهنگ با بازی.
+ موزیک های لایسنس شده ی بسیار زیبا و متنوع! به رادیوها گوش کنید...پشیمون نمی شید!
- دوبله ی بعضی کاراکترهای فرعی چندان جالب نیست.
- صداهای تسخیرشدگان تکراریه و میتونست بهتر باشه.
گرافیک: 9
+ نورپردازی در سطح تیم منتخب جهان! یه بمب نوری به هوا شلیک کنید و ردش رو دنبال کنید. به تاثیراتش روی درختها و ... توجه کنید تا همه چیز دستتون بیاد!
+محیط های زیبا، پر جزئیات. بهترین جنگلی که روی X360 دیدین.
+افکت های سنگین و زیبا! دود و مه و باد فوق العاده! نتیجه اش جوی سنگین که توش غرق میشید.
- انیمیشن های صورت. عدم تطابق لب ها و حرفها. البته به نظر من انیمیشن ها تو نیمه ی دوم بازی بهتر بودن ولی تو نیمه ی دوم یه سری باگهای عجیب وجود داشت. به عنوان مثال اوایل اپیزود چهار، یک اتاق به جای کف، مناظر زیبای Bright Falls رو داشت!!!
- شخصا متوجه مشکل رزولوشن نشدم! tearing توی نیمه دوم بازی خودشو نشون میده:biggrin1:
در کل اعتراف میکنم خیلی به جزئیات گرافیکی اهمیت نمیدم و خیلی هم متوجه نکات مثبت و منفی ریز و درشت نمیشم!
ارزش: 8
چرا 8 ؟
ارزش تکرار بازی فقط به خاطر manuscript هاست که شاید برای بعضی ها اصلا مهم نباشه. اچیومنت های بازی بسیار بد توزیع شدن و چیز خاصی ندارن(البته اصلا برای من مهم نیستند) بازی روی درجه ی سختی نرمال، آسونه و مهمتر از همه بازی کوتاهه! اینکه MW2 توی 5-6 ساعت تموم میشه به من ربطی نداره! من بعد از اینهمه سال انتظار برای بازی رمدی خیلی مدت زمان بیشتری از 8 ساعت (روی درجه ی سختی نرمال) میخوام! در ضمن این کوتاهی به خود بازی هم لطمه زده و باعث شده روایت داستان کمی ریتم سریعتری داشته باشه.
امتیاز کلی (میانگین): 8.9
----------------------------------------------------------
جذابیت (بدون در نظر گرفتن مسائل بالا و فقط لذت خالص بازی): 10
همین که پلات کلی بازی منو یاد باشگاه مشت زنی فینچر میندازه، همین که الان ویک و مونولوگ هاش یادآوره مکس پینه، همین که اون TVهایی که الان خودشو توشون میبینه منو یاد یادگاری نولان میندازه، همین که بازی داستانی داره که موضوعش نجات دنیا نیست و می ارزه به خاطر همین داستان بازی رو چندباره بازی کرد، کافیه که من به جذابیت بازی 10 بدم!
حرف آخر: متن بالا رو بیخیال بشید! تمام نقدها و امتیازها رو بیخیال بشید! تمام ایرادات بالا در سخت گیرانه ترین حالت ممکن گرفته شده اند! اگر از طرفداران مکس پین هستید و منتظر بازی بعدی رمدی بودید، اگر از کسانی هستید که دوست دارید بازی ای انجام بدید که چیزی به شما اضافه کنه، اگر به داستانهای روانشناسانه علامند هستید، اگر به بازیهایی علاقه مند هستید که تا مدتها در ذهن باقی میمونن و تبدیل به خاطره میشن و یا اگر هیچکدوم از موارد بالا نیستید و فقط یک Xbox 360 تو خونه دارید، معطل نکنید! AW شاهکاریه که باید امتحان بشه. به خاطر وجو مشکلات املایی و انشایی عذر میخوام!
ما که جو گیر شدیم حالا اینها که ضعیفه هستن و ژاپنی دیگه فکر کنم تا آخر کنفرانس سکته رو بزنن:laughing:
ولی نکته جالبی که تو بازی هست و تو هر بازی نیست اینه که کاملا شما رو تو جو بازی قرار میده مثلا من بعضی مواقع که دارم با چراغ قوه راه میرم نا خودگاه نور رو به این ور و اون ور میگیرم ببینم کسی نمیاد بعد یک هو یادم میاد این بازی واقعیت که نیست.:biggrin1:
خلاصه این بازی هیچ نمونه ای نداره و تو این سبک صدر جدول قرار میگیره
+اکشن بسیار روون و خلاقانه ی بازی! چراغ قوه علاوه بر اینکه خودش سلاحی به حساب میاد یه جورایی نقش هدف رو هم داره. توی مکس پین هدف فقط یک نقطه ی کوچیک بود که رمدی توی الان ویک اون رو هم از بین برده!
من فقط یک توضیح کوچیک بدم چون ممکنه دوستان با خوندن این جمله دچار اشتباه بشن.
اگه دکمه LT رو تا نصفه فشار بدید الن چراغ قوه رو میگیره زیر اسلحه بدون اینکه نورش رو زیاد کنه(باتری مصرف نمیشه) ، اینجوری خیلی دقیق می تونین هدف بگیرین.
)
Google