طرفداران سری Tekken

[steve bradly pitt]

دقیقا، خودم هم موافقم که به نکته مهم و غیر قابل انکاری اشاره کردم!:cheesygri
من خیلی دلم می سوزه که این تاپیک انقدر خلوت و کم فروغ شده، درسته که 134 صفحه در موردش مطلب و بحث شده اما واقعا تکن خیلی بزرگ تر از این حرفاست، این بازی به نظر من یه گنجینه از قنون و هنرهای رزمیه که با امثال خودش قابل مقایسه نیست، همه سبک های رزمی اعم از کاراته ، بوکس ، تکواندو ، جودو ، کونگ فو و... توش هستن که واقعا نظیر نداره .
ما می تونیم از این اثر ارزشمند در راه ورزش استفاده کنیم چون برعکس بازی هایی مثل مورتال کمبت که همه چیز توش جنبه خیالی داره و آدم هیچی ازش یاد نمی گیره این بازی کاملا از روی سبک های ورزشی ساخته شده و با داشتن اون توی خونه انگار که بهترین اساتید رزمی رو در اختیار داشته باشیم. حالا من تازه واردم خیلی نمی دونم چطوری باید به بقیه اعضا بگم بیان تو این تاپیک سر بزنن اما هرکی وارده بگه بقیه هم بیان و از گنجینه تکن استفاده کنن.
تکن چیزی فراتر از یه بازیه

 

[sm4]

دقیقا، خودم هم موافقم که به نکته مهم و غیر قابل انکاری اشاره کردم!:cheesygri
من خیلی دلم می سوزه که این تاپیک انقدر خلوت و کم فروغ شده، درسته که 134 صفحه در موردش مطلب و بحث شده اما واقعا تکن خیلی بزرگ تر از این حرفاست، این بازی به نظر من یه گنجینه از قنون و هنرهای رزمیه که با امثال خودش قابل مقایسه نیست، همه سبک های رزمی اعم از کاراته ، بوکس ، تکواندو ، جودو ، کونگ فو و... توش هستن که واقعا نظیر نداره .
ما می تونیم از این اثر ارزشمند در راه ورزش استفاده کنیم چون برعکس بازی هایی مثل مورتال کمبت که همه چیز توش جنبه خیالی داره و آدم هیچی ازش یاد نمی گیره این بازی کاملا از روی سبک های ورزشی ساخته شده و با داشتن اون توی خونه انگار که بهترین اساتید رزمی رو در اختیار داشته باشیم. حالا من تازه واردم خیلی نمی دونم چطوری باید به بقیه اعضا بگم بیان تو این تاپیک سر بزنن اما هرکی وارده بگه بقیه هم بیان و از گنجینه تکن استفاده کنن.
تکن چیزی فراتر از یه بازیه

واقعا راست میگی حیف بعضی از اینا هی شیطانی میشت خرابش کردن.
من خودم نهایت استفاده از هوارانگ رو بردم .:biggrin1:

 

[hjl]

تکواندو(هورانگدو)

Hwoarang هوارانگ
مليت : كره ، اولين حضور : Tekken 3
سبك مبارزه : تكواندو ، گروه خوني : O
سن : (TK 5 & 6 : 21) (TK 3 : 19) ، وضعيت دستها : راست دست
شغل: توي Tekken 3 ولگرد خيابون بود و توي Tekken 4 سرباز و توي Tekken 5 رهبر اشوب به پا كن ها.
سرگرمي : ورزش كردن مخصوصاً قايق راني و مسافرت
علاقمندي : موسيك راك و مبارزه خياباني
متنفر از : سبك كاراته ميشيما و جين كازاما
* حرکات هورانگ توسط هانگ سو ایل ، دان پنج کمربند مشکی تکواندو و همچنین عضو فدراسیون تکواندو ژاپن بر اساس حرکات تکواندو بین المللی طراحی شده.
* نام دیگر هورانگBOB که اختصار کلمه Boy On Bike یعنی پسری روی موتورسیکلت مي‌باشد.
* هورانگ یاد آور یک گروه از مردان مبارز جوان در افسانه های کره ایست یعنی hwarang که هم اکنون نمادی از مبارزه و قهرمانی در کشور کره هستند

پروفايل :​

هوارانگ شاگرد استاد بزرگ تكواندو كره ، بيك دو سان بود. مدتي بعد او به قمار و مبارزه خياباني مشغول شد.به اين ترتيب كه ابتدا با پنهان كردن قدرت واقعيش باعث بالا رفتن شانس حريفش مي شد ودر موقع مناسب حريفشو شكست مي داد و از اين طريق امرار معاش مي كرد.
هوارانگ در تيكن 3 : روزي يك گروه به ان شهر امد كه در ميان انها جين كازاما هم حضور داشت.هوارانگ او را به مبارزه دعوت كرد.مثل هميشه هوارانگ در ابتدا قدرت اصليشو مخفي كرد ولي خيلي زود متوجه شد كه با رقيب بسيارقدرتمندي طرف شده وبايد از تمام توانش استفاده كنه.هوارانگ درمسابقه در برابر جين مغلوب مي شه و به خاطراين باخت مورد تمسخراطرافيانش قرار مي گيره.چند روز بعد خبر بدي به هوارانگ مي رسيد كه معلمش بيك در مبارزه با اوگر مغلوب شده (البته سر نوشت بيك معلوم نمي شه)
حالا هوارانگ يك هدف در زندگش دارد و ان شكست جين و انتقام گرفتن از اوگر است.هوارانگ با چنين قصدي وارد تورنمنت سوم مي شود. او در اين تورنمنت نفر دوم ميشه.
هوارانگ در تيكن 4 : هوارانگ بعد از درخشش در تورنمنت سوم براي خدمت در ارتش به سرزمين مادريش كره فرا خوانده شد و شروع به گذراندن خدمت سربازيش شد. هوارانگ به زندگي درارتش تمايلي نداشت و گاهي اوقات از اطاعت قوانين و دستورات داده شده توسط افسران عالي رتبه اش سر باز مي زد. هوارانگ روزهايي رو به ياد مي اورد كه در مبارزات خياباني شركت مي كرد و از اين طريق زندگي و تفريح مي كرد. در اين بين فقط يك مبارزه بود كه ذهن هوارانگ را به خودش مشغول مي كرد.مبارزه عليه جين كازاما. اينگونه بود كه زمان براي هوارانگ به كندي سپري مي شد تا اينكه روزي خبري مبني بر شروع تورنمنت چهارم به دست اورد.او از اين خبر بسيار هيجان زده شدوتصميم گرفت در تورنمنت چهارم شركت كند.هوارانگ از پايگاه ارتش فرار كرد عازم تورنمنت شد تا علاوه بر شكست دادن جين، هيهاچي ميشيما را نيزمغلوب كند اما در تورنمنت چهارم برای جلوگیری از مبارزه او با رقیب همیشگی اش او را بازداشت کردند چون از خدمت سربازي فرار كرده بود و در سفارت كره در ژاپن بازداشت بود.
هوارانگ در تيكن 5 : هوارانگ حالا منتظر محاكمه نظاميش بود. در مدتی که هورانگ منتظر محاکمه نظامی در سفارت کره بود نامه ای براش اومد و با خوندن نامه از تعجب فریاد زد. نامه از طرف خود بیک دو سان استادش بود که خبر زنده بودنش رو به هورانگ داده بود.
هورانگ خدمت سربازی رو ظرف دو سه ماه تمام کرد و به اشتیاق دیدن استادش و مبارزه با جین وارد تورنمنت 5 شد. هورانگ در مرحله چهارم با شکست استادش و همچنین در مرحله اخر بعد از شکست جین تورنمنت رو ترک میکنه هر چند که به نظرش میاد که جین عمدا باخته . هورانگ در پایان سوار بر موتور مغرورانه در حالی با سرعت در بزرگراه حرکت میکنه توسط دویل جین مورد حمله قرار میگیره و به نظر میاد جین باعث انهدام موتورش میشه. در اخر لبخند هورانگ از اینکه مبارزه دیگری شروع شده.
هوارانگ در تيكن 6 : در پي برد هوارانگ جين دو بال سياه خود را باز كرد و جين با فرم دويل خود بازگشت. هوارانگ گيج شده بود و هوش و حواس خود را از دست داده بود و ديگه نميتونست با جين مبارزه كنه و با يك ضربه بيهوش شد و غش كرد.
وقتي هوارانگ بهوش امد خود را در يك بيمارستان ديد. در كنار خود بيك را ديد كه به عيادتش امده بود. او جزييات را از بيك شنيد. او پرستار خود را رد كرد و سعي كرد از تخت بلند شود و بر روي زمين افتاد و به بيك التماس كرد كه او را قوي تر كند. بعد از اينكه از بيمارستان مرخص شد, هورانگ شروع به تمريني بي سابقه و خارج از اعتقادات و مذهب خود كرد براي شكست دادن دويل جين. از اين رو با خبر شروع تورنومنت ششم او رفت تا اين دفعه جبران كنه.

(مروری بر گذشته):biggrin1:

تکواندو (زبان کره ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا:跆拳道 _ خط لاتین: Taegwondo)

ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.
کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

• 태 «تِ» = ضربه زدن با دست
• 권 «کوان»= ضربه زدن با پا
• 도 «دُ» = راه و روش

فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.

تاریخچه
قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (حکومت) (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.
در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.
روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.

تکواندو نوین
پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن‌ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

• ۱۹۵۹ - «انجمن تا سو دو» تأسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره‌ای بود. </ref> The Korean Taekwondo Association (KTA) was formed in 1959 to facilitate the unification.[۱]
• ۱۹۶۲ – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازیهای ملی کره جنوبی وارد شد.
• ۱۹۶۵ - «انجمن تا سو دو» به«انجمن تکواندو» تغییر نام داد.
• ۱۹۷۲ - کوکی وان تأسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده‌است.
• ۱۹۷۳ – تأسیس فدراسیون جهانی تکواندو WTF )
• ۱۹۷۳ – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت ۲۰۰ ورزشکار از ۱۹ کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.
• ۱۹۷۶ – شورای بین المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی‌های خود پذیرفت.
• ۱۹۸۳ – کمیته بین المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.
• ۱۹۸۶ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در بازیهای آسیائی سئول.
• ۱۹۸۸ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در المپیک سئول.
• ۱۹۹۴ – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازیهای آسیائی هیروشیما برگزار شد.
• ۲۰۰۰ - در المپیک سیدنی تکواندو دومین هنر رزمی آسیایی (پس از جودو) شد که به عنوان یک رشته رسمی در المپیک برگزار می شود.

منابع
http://www.lovegold8.blogfa.com/post-12.aspx

http://fa.wikipedia.org/wiki/تکواندو
http://rds.yahoo.com/_ylt=A9G_bDnf2...&sigi=11g7viv92&sigb=1371l347j&sigh=11ac16mu4

 

[sm4]

hjl گل کاشتی
میگم اطلا عاتت در مورد تکواندو خوبه
خودت ورز شکاری اصلا
==
میگم بیان یه بحث را بندازیم که چه کسی ورزشش با کارکتر های تیکن یکیه
از خودم شروع میکنم
من خودم معلومه دیگه هوارانگ و بیگ دو سان
البته من 8 دانم کمتره

 

[hjl]

من ورزشکار نیستم ولی ورزشکارا رو دوست دارم:biggrin1:

 

[steve bradly pitt]

بابا ماشالا hjl جان . معلومه که خیلی به ورزش علاقه داری خصوصا تکواندو.
خیلی جالب بود و اتفاقا با قهرمانی هادی ساعی هم مناسبت داشت مرسی
مسابقه جالبیه sm4 عزیز ، من خودم قبل از آشنایی با تیکن خیلی تو کار ورزش های رزمی نبودم بیش تر تو خط بدنسازی بودم ولی از وقتی با تیکن آشنا شدم ، و خصوصا شخص شخیص استیو فاکس واقعا به علاقم به بوکس و مشت زنی پی بردم و الآن دارم به این ورزش
ادامه می دم که واقعا جالب و لذت بخشه:boxing:

 

[Ironfist]

hjl شما تکواندو کاری یا کره ای؟!؟:biggrin1: راستی عالی بود
آخه آدم بکس میره باید سروصورتشو بیخیال بشه میزنن بینیت مثل گوشت کوب میشه، اما خوب اینکه رو دسته استیو کاراکتر نیست رو قبول دارم:biggrin1:
به نظرتون کاراکتر ایرانی نمیزارن توی تکن مثلا کشتی گیر باشه، الان از این همه نقاط دنیا کاراکتر مختلف هست.

 

[sm4]

به دوستان گرامی

steve bradly pitt میشه بهت بگیم استیو
صفحه برای من قاطی کرده نصف جملتو نگرفتم

 

[steve bradly pitt]

مرسی sm4 جون ، لطف داری:blushing:
البته من تو اون نصفه جمله که گفتی ندیدی چیزه خاصی نگفتم ، فقط منظورم این بود که واقعا بوکس بر عکس این که خیلی ها ( مثل ironfist عزیز) که خیلی هم خوشحالم که باهاش هم صحبت شدم فکر می کنن ورزش خشنی نیست ، اون بوکش حرفه ایه که مثل راکی هیچ محافظی برا سر و صورت آدم نیست اما توی بوکس آماتور همون طوری که شاید تو مسابقات المپیک هم دیده باشید دقیقا مثل تکواندو محافظ برای سر و صورت هست و تازه اگه آدم مثل استیو جون تیز و فرز باشه عمرا صورتش هیچی نمیشه(همش اخبار ورزشی! شرمنده:blushing

راستی به نظر من موکوجین هم با اینکه کمتر طرفداری داره و زیاد هم خوش تیپ نیست(!)
ولی یکی از جالب ترین کاراکتر هاست ، چون آدم وقتی انتخابش می کنه انگار همه شخصیت های تیکن رو انتخاب کرده میتونه تو هر راند به تقلید از یکی از کاراکتر ها مبارزه کنه و از این قدرت متنوع لذت ببره ، موافقید؟!:cheesygri

 

[steve bradly pitt]

راستی یه چیزه مهمو یادم رفت بگم نکته بالا در مورد موکوجین رو خودم فهمیدم

 

[hjl]

کونگ فو (جوایا چنگ)

ممنونم:blushing:
آنچه گذشت:cheesygri
Julia Chang جوليا چانگ
مليت : آمريکا ، اولين حضور : Tekken 3
سن : (TK 5 : 20) ، وضعيت دستها : راست دست
سبك مبارزه : کونگ فو ، گروه خونی: B
شغل: تحصیل در رشته ی باستان شناسی ، سرگرمی:شکار
علاقه مندی: بوفالو ، متنفر از: ميشيما زايباتسو

پروفايل :​

جوليا در تيكن 5 : او همچنان به تحقيقات خود در مورد بازيابی جنگل ها ادامه ميداد.بعد از اين که در تورنمنت قبلی دریافت که از عهده بازيابی جنگلها بر نمي آید و قادر به انجام کاری در این زمینه نیست به محل زندگی خود بازگشت و شروع به مطالعه و ادامه تحقیقاتش در این مورد کرد اما همواره نتایج تحقیقات و آزمایشات او با بن بست مواجه میشد. تا اينکه يک روز نامه ای به زبان خارجی به دستش رسيد ، ضميمه نامه يک آگهی بود که او را به تورنمنت پنجم دعوت ميکرد. جوليا هم به منظور بر آورده کردن آرزوی ديرينه اش قدم به اين تورنمنت گذارد.
جوليا در تيكن 6 : او اطلاعات از دست رفته ی خود درباره احیای جنگل را بدست اورد, جوليا تحقیقاتی را که برای احیای جنگل بود را تمام کرد و به زادگاه خود آريزونا برگشت و با ریش سفید قبیله خود و یک زن پیر که توانایی شنیدن صدای روح ها را داشت و منتظر جوليا بود ملاقات کرد. او به جوليا پیشنهاد کرد که به او کمک میکند تا رویای احیای جنگل او به واقعیت تبدیل شود. زن پیر به جوليا اخطار کرد "اگر جين و كازويا با هم متحد شوند شیطان را از جهنم زنده میکنند و او را بازمیگردانند, به این 2 نباید اجازه مبارزه داده شود".
جوليا به پیشگویی زن پیر شک داشت اما در زمان پرواز به سوی خانه خود شنید که تورنومنت ششم در شرف برگزاري است . حرف های پیرزن به واقعیت تبدیل شده بود پس جوليا تصمیم گرفت وارده تورنومنت شود.

کونگ‌فو یا گانگ‌فو (به انگلیسی: kung fu) (به چینی: 功夫)
یک عبارت مشهور چینی است که اغلب توسط انگلیسی زبان ها و برای اشاره به هنرهای رزمی چینی بکار میرود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می شود متفاوت است.کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد.کونگ فو دارای سبکهای مختلفی میباشد که از آنها میتوان جیت کاندو،جیت ساندو،کونگ فو توآو... را نام برد.
ردهٔ «کونگ فو»
جیت کان دو
جیت کان دو (به چینی: 截拳道) یکی از ورزش‌های رزمی سرزمین چین است که توسط بروس لی، کونگ فوکار و هنرپیشه معروف سینما پایه گذاری شد.
بیشتر تکنیک‌های جیت کان دو براساس هنر رزمی وینگ چون كونگ‌فو طراحی شده‌است، چرا که بروس لی تمرینات کلاسیک رزمی خود را در هنگ کنگ زیر نظر استاد ییپ من استاد بزرگ این سبک انجام داده‌بود.
فنون وینگ چون در جیت کان دو به شکلی تغییر یافته‌اند که کاربردی تر باشند و استفاده از سلاح‌های سرد نیز در آن بسیار گسترده‌تر است. بسیاری از ضربات و حركات سایر هنرهای رزمی به‌آن افزوده شده‌اند، به طوریكه برخی جیت ‌كان‌ دو را اولین رشته و الگوی ابتدايی هنرهای رزمی تركیبی می‌دانند.
روش استفاده از سلاح‌های سرد در جیت کان دو بر پایه هنرهای رزمی کالی و اسکریما است از همين رو این رشته جیت كان دو كالی اسكریما نیز نامیده می‌شود.
این رشته گاهی جان فان کونگ فو نیز نامیده می شود. جان فان حروف اول نام بروس لی در زبان چینی است. به همین جهت در سال ۲۰۰۴ بنیاد بروس لی نام رسمی این هنر رزمی را به جان فان جیت کان دو تغییر داد.
مراحل آموزشی
آموزش جیت کان دو در سه مرحله مقدماتی، متوسط و پیشرفته صورت می‌گیرد که هنرجویان آن را در ۱۰ مرحله طی می‌کنند تا به عنوان تکنسین ۱ که تقریباً شبیه دان ۱ است شناخته شوند.
در طول این مدت لباس آن‌ها شامل شلوار سیاه و تی شرت است که رنگ تی شرت طی این مراحل تغییر می‌کند و با هر مرحله‌ای یک آرم «یین و یانگ» بر روی لباس او اضافه می‌شود. تعداد این آرم‌ها درجه جیت کان دو کار را نشان می‌دهد. هنرجو پس از رسیدن به مرحله تکنسینی می‌تواند کت بروس لی را به تن کند.[۱]
تفاوت‌های جیت کان دو و وینگ چون
یکی از تغییرهای اساسی که بروس لی در سیستم چی سائو وینگ چون انجام داد، شکل ایستادن هنگام انجام چی سائو بود. در وینگ چون پاها روبروی هم و به اندازه عرض شانه‌ها ازهم جدا می‌باشند، پاشنه‌ها به طرف بیرون و زانوها به طرف داخل قرار می‌گیرند. به نظر بروس لی این ایستادن باعث کندی و سنگینی حرکت بدن بود. برای همین در جیت کان دو، چی سائو با پای راست یا چپ جلو ایستاده و پاشنه پای عقب بالا انجام می‌شود.
دیگر تغییر بروس لی روی فوک سائو بود که برخلاف وینگ چون تکنیک‌های دست را با پشت دست، ساعد یا بند انگشتان که آن‌ها را غیرطبیعی و موجب زخمی شدن فرد می‌دانست، انجام نمی‌داد و ضربات دست را به سبک بوکسورها اجرا می‌کرد.

ابداع سبک جیت کان دو
پس از سفر بروس لی از هنگ کنگ و عدم دسترسی به استاد ییپ من، او به فکر ایجاد روشی رزمی افتاد. ایده‌ جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد.مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت. با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد، اما معتقد بود که آن مبارزه بیش تر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته‌است آنطور که انتظار دارد از تکنیکهای وینگ چون استفاده کند، بعلاوه او دیگر نمی‌توانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسخها از استادش دور بود.
او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشته‌هایش بپردازد. به همین خاطر با تاکید بر «کاربردی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و کارآمدی» به توسعهٔ سیستم جدیدی پرداخت. او شروع به استفاده از روش‌های آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روش‌های دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.
لی بر آنچه که «روش بی روشی» می‌نامید بسیار تاکید داشت. ایده‌ای که بیانگر رهایی از روشهای فرمالیته -همان سبکهای سنتی- بود. بروس لی احساس می‌کرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» (آموخته‌های بروس لی از هنرهای رزمی) نامیده‌است، محدود کننده‌است و به همین خاطر آن را به آنچه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگی‌های خاصی برداشت می‌شد که هر سبکی به نوبه خود ادعا می‌کند، درحالیکه ایدهٔ هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود.[۲]

جستارهای وابسته

• بروس لی
• وینگ چون
• کونگ فو

وینگ چون
وینگ‌چون (به انگلیسی: wing chun) (به چینی: 永春) که بعضی اوقات در کشورهای غربی به صورت Wing Tsun یا Ving Tsun(که معنای تحت اللفظی آن «مناجات بهاری» یاً بهار جاودانه«یا»بهار ازلی" می‌باشد) نوشته می‌شود، یکی از محبوبترین هنرهای رزمی چینی است. مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته‌است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است.
WingTsun Kung Fu یا Wing Tsun (که بطور مختصر WT نیز نوشته می‌شود) یکی از شاخه‌های وینگ چون است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ گسترش داده شده‌است.
http://fa.wikipedia.org/wiki/تصویر:Corgito_neu.gif
EWTO مخفف European WingTsun Organization نشانگر سازمان اروپایی وینگ چون می باشد.

معرفیمهم‌ترین هدف وینگ چون (WT) واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی می‌باشد. WT به جای تاکید بر تکنیکهای مبارزه بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.
ایده اصلی این است که، تحت فشار و استرس مبارزه، غیر ممکن است که از طریق بینایی جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی موثر در مفابل حمله حریف گرفت. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرود آمدن حمله حریف گرفته شود. ترجیحاًَ شخص باید بلافاصله حمله‌ای را مستقیماً و محتاطانه طراحی کند. این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتیکه حمله حریف در ادامه خطرساز شود، واکنش چگونه باشد.چی سائو یا «دستان چسبان» به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به طور غیر ارادی در برابر سرعت، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه (حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند)واکنش نشان دهد.

منشا اسم Wing Tsun
Wing Tsun (که همان وینگ چون خوانده می‌شود) نوع خاصی از طرز نگارش عبارت چینی 咏春 (که به معنای تحت اللفظی «مناجات بهاری» است، اما «بهار جاودانه» نیز خوانده می‌شود) است که بطور عادی wing chun نوشته می‌شود. این شیوه نگارش توسط بنیانگذار این شاخه از وینگ چون یعنی استاد بزرگ لئونگ تینگ به منظور متمایزسازی این شاخه از دیگر شاخه‌ها تعیین شده‌است. WingTsun (بدون فاصله بین دو واژه) به عنوان مارک تجاری انجمن بین المللی وینگ چون (IWTA) به ثبت رسیده‌است.

آموزش
متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در غالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود.
چی سائو
چی سائو (黐手) یا «دستان چسبان» یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعهٔ رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود. این شکل منحصر بفرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است. با برقراری تماس، بدن مبارزه نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود.
چی سائو در ادامه با تمرینات لات سائو تکمیل می‌شود.
اصول انرژی
۱- از نیروهای خودی رها شو: کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع در برابر حمله حریف ریلکس باشد.وقتیکه عصبی هستید، نیروهای خودی مثل یک ترمز عمل می‌کنند.پس در ابتدا باید از قید نیروهای خودی خلاص شوید تا بتوانید با چالاکی حرکت کنید.
۲-از نیروهای حریفت رها شو: این اصل شبیه به اصل سوم مبارزه‌است. وقتی حریف می‌خواهد از قدرتش برای پایان دادن به مبارزه استفاده کند، تقلا برای مقاومت کردن در برابر قدرت حریف واکنش مناسبی نیست بلکه واکنش مناسب، خنثی کردن نیروی حریف با دور کردن نیروی حریف از بدن یا دور کردن بدن از آن می‌باشد.
۳-از نیروی حریف بر ضد خودش استفاده کن: از نیرویی که حریف به شما تقدیم می‌کند، بهره بگیرید. اکر حریف شما را به طرف خودش می‌کشد از آن نیرو به عنوان قسمتی از حمله تان استفاده کنید. یا اگر حریف شما را به سمت چپ هل داد مثل یک در چرخان عمل کنید و از آن نیرو در حمله‌ای با دست راست استفاده کنید.
۴-نیروهای خودی را اضافه کنید: علاوه بر قرض گرفتن نیروی حریف، می‌توانید نیروی خودتان را به آن اضافه کنید.
همان قدر که عکس العمل‌ها در یک دفاع شخصی بیانگر پیشرفت هستند، اصول قدرتی نیز باعث پیشرفت هر چه بیشتر هستند به طوریکه یک هنرجوی وینگ چون طی سالیان تمرین همه آنها را مد نظر دارد. اولاً: تمرین فرم و تعداد زیاد مشت برای یادگیری ریلکسیشن در مبارزه (به منظور ضدحمله بر مبنای حس لامسه) و زدن مشت بدون تنش. ثانیاً ساعت‌های بیشمار تمرین چی سائو به منظور افزایش توانایی در رها کردن نیروی خودی و قرض گرفتن نیروی حریف و در آخر تمرینات قدرتی خاص WT برای افزایش هر چه بیشتر قدرت مشت و ضربات.
اصول مبارزه
اصول هشت گانه وینگ چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازه تطبیق با اندازه، قدرت و سبک مبارزه‌ای حریف را می‌دهد.از آنجاییکه این اصول ذاتاً بسیار ساده هستند، میتوان آنها را به انحاء گوناگون بیان کرد، هرچند که سالها طول می‌کشد تااجرای دقیق فرم‌ها و تمرینات چی سائو را زیر نظر یک مربی حرفه‌ای آموزش دید تا بدن به طور خودکار و غیر ارادی از اصول پیروی کند و کاربردهای آن را در موقعیت‌های خاص بدرستی اعمال کند.
اصول انرژی
۱-برو جلو: فوراً به منظور تماس با اندام حریف به جلو پیشروی کن(به منظور بکار افتادن رفلکس‌هایی که در چی سائو آموزش دیده می‌شود) یا حتی فرای آن برای اول ضربه زدن به حریف. این انفعال غیرمنتظره ابتدایی حریف را اغلب متعجب می‌کند و مبارزه را به فاصله نزدیک تبدیل می‌کند جاییکه عکس العمل‌های حسی بر عکس العمل‌های بینایی حکمفرمایی می‌کند و صد البته جاییکه وینگ چون کار حرفه‌ای احتمالاً در آن منطقه بر حریفش برتری دارد.
۲-به حریفت بچسب: اگر در ابتدا نتوانستی به حریفت ضربه‌ای واردکنی و او را از کار بیندازی. به جای تماس برقار کردن با بدن حریف غیر (غیر از سر و گلو) سعی کن به او بچسبی. غالباً اواین عضوی که با آن تماس پیدا می‌کنید دست حریف می‌باشد حالا که با دست حریف تمای پیدا کرده‌اید او چگونه می‌تواند بدون اطلاع شما حمله‌ای را با دستش اجرا کند؟
۳-در برابر نیروی بزرگ‌تر تسلیم شو: از آنجا که هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد که از هر حریفی که در پیش رو دارد قوی تر است، شخصی باید به شیوه‌ای آموزش ببیند که حتی در برابر حریف قوی تر پیروز باشد. چی سائو مانند بک معلم حرفه‌ای یاد می‌دهد که چگونه در برابر حمله حریف واکنش‌های لازم را نشان دهید.وقتی که حقیقتاً حمله حریف از شما قدرتمندتر است، آموخته‌های شما در چی سائو به بدن شما می‌گوید که از مسیر حمله حریف کنار بروید و زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید.
۴- حریفت را تعقیب کن: متعاقب اصل اول در صورتیکه حریف عقب نشینی کرد، واکنش فوری یک وینگ چون کار ادامه به حرکت رو به جلویش است، نه اینکه به حریفش اجازه دهد تا خودش را پیدا کرده و فرصتی هر چند اندک برای تجدید نظر در استراتژی حمله اش پید کند. بسیاری از سبک‌ها که تکیه بر سرنخ‌های بصری دارند ترجیح می‌دهند که یک گام به عقب بگذارند، اندکی صبر کنند و حماه‌های بعدی را طرح ریزی کنند که معمولاً می‌توان به این نکته در مبارزات ورزشی و تورنممنتی پی برد.
کاربردی بودن
آموزش وینگ چون به نیروهای امنیتی یگان‌های ویژه پلیس و بادی گاردها
از ویژگی‌های اساسی وینگ چون کاربردی بودن آن است. بطوریکه توسط نیروهای پلیس بیش از ۵۶ کشور دنیا بکار گرفته شده‌است.در این میان آن چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌نماید، حضور اکثر قریب به اتفاق نیروهای امنیتی کشورهای توسعه یافته در لیست وینگ چون کاران می‌باشد. به عنوان مثال:
۱- آمریکا: تکاوران تفنگدار دریایی آمریکا (U.S Marin Corps)، تیم رهایی گروگان FBI و CIA
۲- بریتانیای بزرگ(انگلستان): sas
۳- روسیه: SOBR
۴- فرانسه: RAID، GIGN
۵- آلمان: GSG۹، SEK، PSK، MEK، PSG و...
۶- ایتالیا: NOCS، GIS
۷- اسپانیا: GEO
۸- چین: پلیس هنگ کنگ
۹- هلند: BBE، BSB، Rk
۱۰ سوییس: Enzi an، Argus، Barracuda
۱۱- و...
این تنها گوشه‌ای از نیروهای امنیتی می‌باشد که از وینگ چون جهت دفاع غیر مسلحانه بهره می‌گیرند. در حال حاضر بیش از ۷۵٪ نیروهای امنیتی اروپایی یا به طور کامل مشغول فراگیری وینگ چون می‌باشند و یا اصول و تعدادی از تکنیک‌های برگزیده آن را آموزش می‌بینند.
چوی لی فوت
چوی لی فوت (به چینی: 蔡李佛) یکی از سبک‌های جنوبی کونگ فو محسوب می‌شود، اما در حقیقت از هر دو شیوه شمالی و جنوبی ریشه گرفته‌است. این سیستم رزمی توسط هیونگ چان در سال ۱۸۳۶ میلادی ابداع شد. هیونگ، چوی لی فوت را از نام دو استاد خود یعنی چوی فاک و لی یاوسان و کلمه فوت (به معنای بودیسم ) گرفته است.[۱] در چوی لی فوت تکنیک‌های دست بلند شائولین کونگ فو در کنار ضربات پا و در ترکیب با روش‌های با اهمیت جنوبی قرارگرفته‌است. همچنین کار با سلاح های متفاوت را می توان نام برد.

ییپ من

ییپ من (به چینی: 葉問 ، برگردان لاتین: yè wèn) (یکم اکتبر ۱۸۹۳ -دوم دسامبر ۱۹۷۲) اولین استاد (به چینی: سی فو)هنرهای رزمی بود که وینگ چون کونگ فو را به طور عمومی آموزش داد. او شاگردان زیادی در هنگ کنگ داشت که هر کدام به نوبه خود استادان معروفی شدند، مشهورترین آنها بروس لی است.

:blushing:ببخشید
چیکار کنم بی کارم:biggrin1::cheesygri
منابع:
http://fa.wikipedia.org/wiki/ییپ_من:biggrin1:

 

[steve bradly pitt]

:thanks:
به به مرسی hjl .
واقعا مقاله خوب و جالبی بود. حتما برات خیلی زحمت داشته من که استفاده کردم.
الحق که ورزشکار نیستی اما ورزشکاران را دوست داری

 

[sm4]

سلام
میگم استیو بیا با هم مبارزه کنیم
==
hjl جان خوب بود.آفرین
ولی کاشکی مارشالو میزاشتی؟

 

[steve bradly pitt]

باشه عزیزم تو اراده کنی من میام مبارزه!
آره اگه مارشال یا فورست رو میذاشتی جالب تر بود

 

[sm4]

باشه عزیزم تو اراده کنی من میام مبارزه!
آره اگه مارشال یا فورست رو میذاشتی جالب تر بود

بیا سر کوچه
یه لگد هوارانی بهت میزنم:biggrin1: