اصن بحث گیمپلی نسخه ۵ رو بذاریم کنار. اوکی ۱۰ از ۱۰. کمترم توقع نمیرفت. ولی آخه لول دیزاین فراتر از واژهی مزخرفه. رسما غیر قابل تحمله! یعنی به شخصه من همون نسخه چهارمی که عالم و آدم هِیتش میکنن رو بالای ۷۰ ساعت روی PC و حدود ۹۵ ساعت رو X360 بازی کردم و ذرهای خسته کننده نبود برام! با اینکه قبول دارم اون مسئله تکرار محیطها و باسها یه کمکاری بزرگ بود و غیرقابل بخشش بود. ولی سر نسخه پنجم من واقعا با وجود اینکه روانی این سریام، و سالیان سال منتظر معرفی ادامهش بودم( که تو این شرایط معمولا هرچی بذارن جلوت میگی بهبه و بقولی دندوناشو نمیشماری) به زور تونستم تحمل کنم و یه بار تمومش کنم! اون مبارزهی برای بار هزارم با ورجیلم که خود بازی هم با دیالوگا میادو یه شوخیای باهاش میکنه تا بلکه یکم از تکراری بودن و رو مخ بودنش کم شه(چون داره به وضوح آویزون اون حس نوستالژیای میشه که از مبارزههای این دو برادر تو نسخه سوم تو ذهنمونه) بنظرم اصلا در نیومده. یخه. کاریزمای همیشگی ورجیله که تونسته قابل تحمل یا حتی لذتبخشش کنه وگرنه پوچه. تازه اینم بگم من با V هم حتی هیچ مشکلی نداشتم، خیلی ژاپنیطورتر و اوکی بود. اون ته چهره تیموتی شلمیای هم که داشت خیلی جذابترش کرده بود
در مجموع زشته خدایی، اونور بیونتا و اصلا خود نسخههای قدیمی DMC و حتی DmC نینجا تئوری نشون دادن که در کنار گیمپلی غنی و پربار میشه همهی المانهای دیگه هم با کیفیت نگه داشت. اینجا انگار کلا فقط با یه شوآف تموم نشدنی از گیمپلی طرفیم. از تریش و لیدی هم که بگذریم کلا. کلا اگه زمان برگرده، قطعا انتخابم اینه که فقط داستان DMC 5 رو بخونم و بازیش نکنم و منتظر نسخه ۶ بمونم. کاش این تاپیکو نمیدیدم که باز بعد از چند سال دوباره یادم بیوفته که چه خورشت کرفس بدمزهای رو بعد از اونهمه انتظار تحویلمون داده بودن.