ویروس‌ها و كرم های کامپیوتری این روزها به یکی از بزرگ‌ترین معضلات دنیای دیجیتال تبدیل شده‌اند. این آفت دنیای مدرن در عین حال به ما می‌فهماند که انسان‌ها چه ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. برای نمونه کارشناسان تخمین زده‌اند که کرم "مای‌دوم" تنها در ژانویه ۲۰۰۴ و در یک روز ۲۵۰ هزار دستگاه رایانه را آلوده کردند و به این به آن معناست که به یک باره حداقل ۲۵۰ هزار نفر در یک روز به دردی مشترک دچار شدند. جند سال پیش از آن ویروس "ملیسا" به قدری پرقدرت ظاهر شد که مایکروسافت و دیگر شرکت های بسیار بزرگ کامپیوتری را مجبور کرد سیستم ای میل خود را تا وقتی که ویروس شناسایی و مهار شود تعطیل کنند. ویروس "آی لاو یو" در سال ۲۰۰۰ هم همین میزان تأثیر را بر شرکت های کامپیوتری و کاربران رایانه ای بر جا گذاشت و داستان وقتی جدی‌تر می شود که بدانیم ویروس های ملیسا و آی لاو ویر به طرز شگفت انگیزی ساده بودند. به طور کلی می توان آلودگی‌های الکترونیک را این گونه دسته‌بندی کرد:
ویروس های رایانه‌ای: یک ویروس رایانه‌ای برنامه است که بر روی برنامه های حقیقی سوار می‌شود. برای نمونه یک ویروس می تواند خود را به برنامه‌ای مثل یک برنامه "صفحه گسترده" متصل کند. هر بار که "صفحه گسترده" اجرا می شود، ویروس هم اجرا می شود و این شانس را دارد که دوباره تولید شود.
ویروس های ای میلی: یک ویروس ای میل معمولا در پیام ای میل حرکت می‌کند و خودش را با ارسال خودکار به لیست نشانی‌هایی که در میل باکس قربانی وجود دارد تکثیر می‌کند.
کرم‌های رایانه‌ای: یک کرم رایانه‌ای برنامه‌ایست که از شبکه‌های کامپیوتری و حفره‌های امنیتی برای تکثیر خود استفاده می‌کند. یک کپی از کرم شبکه را برای ماشین دیگری که حفره امنیتی مشخصی دارد جست و جو می کند و با یافتن حفره امنیتی در ماشین جدید؛ خود را در آن جا هم کپی می کند. با راه یافتن کرم به ماشین جدید چرخه دوباره تکرار می شود و کرم دوباره از این جا در ماشین های جدید کپی می‌شود.
اسب های تروا: یک اسب تروا تنها یک برنامه کامپیوتری است. این برنامه اعلام می‌کند که کار خاصی انجام می‌دهد؛ مثلا می گوید که یک بازی است اما هنگامی که توسط کاربر اجرا می شود به ماشین صدمه وارد می کند؛ مثلا هارد دیسک ماشین را پاک می کند.
ویروس‌های رایانه‌ای به این دلیل ویروس نامیده می شوند که با ویروس های بیولوژیک شباهت‌های زیادی دارند؛ مهم‌ترین شباهت این دو این است که هر دو از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل می شوند. یکی دیگر از ویژگی‌های این دو این است که هر دو برای تکثیر شدن به یک میزبان نیازمندند و به تنهایی خطری را متوجه هیچ کس نمی‌کنند. یک ویروس رایانه‌ای هم برای این که تکثیر شود باید بر روی یک برنامه سوار شود.
منبع=همشهری آنلاین
از تمام کاربران در خواست می کنم به هیچ وجه از من تشکر نکنید چون من این مطلب رو کپی کردم
ویروس های رایانه‌ای: یک ویروس رایانه‌ای برنامه است که بر روی برنامه های حقیقی سوار می‌شود. برای نمونه یک ویروس می تواند خود را به برنامه‌ای مثل یک برنامه "صفحه گسترده" متصل کند. هر بار که "صفحه گسترده" اجرا می شود، ویروس هم اجرا می شود و این شانس را دارد که دوباره تولید شود.
ویروس های ای میلی: یک ویروس ای میل معمولا در پیام ای میل حرکت می‌کند و خودش را با ارسال خودکار به لیست نشانی‌هایی که در میل باکس قربانی وجود دارد تکثیر می‌کند.
کرم‌های رایانه‌ای: یک کرم رایانه‌ای برنامه‌ایست که از شبکه‌های کامپیوتری و حفره‌های امنیتی برای تکثیر خود استفاده می‌کند. یک کپی از کرم شبکه را برای ماشین دیگری که حفره امنیتی مشخصی دارد جست و جو می کند و با یافتن حفره امنیتی در ماشین جدید؛ خود را در آن جا هم کپی می کند. با راه یافتن کرم به ماشین جدید چرخه دوباره تکرار می شود و کرم دوباره از این جا در ماشین های جدید کپی می‌شود.
اسب های تروا: یک اسب تروا تنها یک برنامه کامپیوتری است. این برنامه اعلام می‌کند که کار خاصی انجام می‌دهد؛ مثلا می گوید که یک بازی است اما هنگامی که توسط کاربر اجرا می شود به ماشین صدمه وارد می کند؛ مثلا هارد دیسک ماشین را پاک می کند.
ویروس‌های رایانه‌ای به این دلیل ویروس نامیده می شوند که با ویروس های بیولوژیک شباهت‌های زیادی دارند؛ مهم‌ترین شباهت این دو این است که هر دو از یک میزبان به میزبان دیگر منتقل می شوند. یکی دیگر از ویژگی‌های این دو این است که هر دو برای تکثیر شدن به یک میزبان نیازمندند و به تنهایی خطری را متوجه هیچ کس نمی‌کنند. یک ویروس رایانه‌ای هم برای این که تکثیر شود باید بر روی یک برنامه سوار شود.
منبع=همشهری آنلاین
از تمام کاربران در خواست می کنم به هیچ وجه از من تشکر نکنید چون من این مطلب رو کپی کردم
Google