چیزی که مینویسم صرفاً نگاه یک «مصرف کننده س» که سال هاست بازی کردن یکی از سرگرمی هاشه.
ببینید، بدون شک تعریفی که شرکتی مثل راکستار از «حرفه ای بودن و کیفیت» داره زمین تا آسمون با چیزی که شرکت های دیگه ادعاش رو دارن متفاوته. حرفه ای بودن کار راکستار به قدری بالا بوده تو این بازی که GTA بعدی «مجبور به شاهکار بودن» شده. یعنی الان پیشفرض تمامی گیمرها اینه که GTA بعدی یک اثر فرازمینی خواهد بود در صنعت گیمینگ، با اینکه هنوز هیچ اطلاعی ازش به بیرون منتشر نشده. سیاست عالی راکستار از همین الان یک ذهنیت در مخاطبان صنعت گیمینگ ایجاد کرده که اثر بعدی این شرکت اگر GTA نام داشته باشه، بدون شک باید شاهکار باشه.
حرفه ای بودن راکستار نه تنها باعث شده همیشه جزو برترین ها شناخته بشه، بلکه بازی هایی که ساخته همگی بخشی از «خاطره ی معنوی» گیمرها بودن. یعنی اگر پیش غیرحرفه ای ترین گیمرها هم بری بگی اسم پنج تا بازی برتری که به عمرت انجام دادی رو ببر بدون شک اون وسط یه اسمی از GTA میاره. کاری که تقریباً 95 درصد شرکت های دیگه بلد نیستن.
بنظرم در حال حاضر تنها استودیوهایی که میتونن رقیب راکستار باشن «ناوتی داگ» و «CD Projekt RED» هستن. یعنی از همین الان من موهای تنم بابت لانچ Cyberpunk 2077 سیخه! یا هنوز چیزی که در E3 از The Last of Us 2 دیدم رو باور نکردم.
سوالی که برای من مخاطب پیش میاد:
اون کسی که تو یوبیسافت و شرکتهای دیگه نشسته و داره کار میکنه همون سوادی رو داره که کارکنان راکستار دارن ولی خب ببینید نگرش چقدر میتونه تفاوت ایجاد کنه. راکستار مصداق بارز مثل ما ایرانی هاست که میگیم «کم گوی و گزیده گوی چون در». این شرکت «کم ساز و گزیده سازه». تقریباً همیشه یه بازی اول هر نسل میسازه، یه بازی آخر هر نسل. تا جایی هم که من یادم میاد تا قبل از رسیدن به ایام «بازار یابی» هیچ بوق و کرنایی راه نمیندازه که ملت رو هایپ کنه. این استودیو به یک نگرشی رسیده که خلاصه ش میشه این: یا کاری رو انجام نده، یا اگر انجام میدی مطمئن شو کسی بهتر از تو نمیتونه اون رو انجام بده!
استودیوی راکستار رو دوست دارم. در سکوت و به دور از حاشیه تابحال هرچی ساخته «جاودانه» شده. این جاودانگی بدون شک عامل اصلیش صبر و حوصله، برنامه ریزی، آینده نگری، سواد علمی و عملی، کار تیمی و عشق و علاقه به گیمرها بوده و بس! نتیجه ی این فاکتورها این شده که بازی فروشش رو همیشه خواهد داشت، ملت بابت پولی که میدن همیشه راضی هستن (چه موقع لانچ بخرن بازی رو، چه سه سال دیگه، چه نسخه ی ریمسترشده ش واسه کنسول بعدی، چه پول نداشته باشن و فقط مثل من حجم اینترنت بخرن و بشینن تو یوتیوب ببینن بازی رو یا از استریم بازی در توئیچ لذت ببرن.). راکستار هرکاری میکنه دو سر سود بوده همیشه!!
خیلی خوب نوشتی منم مثل خودت تنها یه مصرف کننده معمولیم.
اما یه جایی رو من مخالفم و اونم درجه بندی کردن استدیوها و بازیاست که این از اون بهتره یا اون از این.همشون کیفیتی عالی رو ارائه میدن و خیلیاشون اصلا احتیاجی به حجم کاری راکستار ندارن که بخوان اونطور کار کنن چون اصلا هدف و محصول کلا فرق میکنه.مثل تفاوت ساخت یه کامیون با ماشین سواری میمونه که هر دوش نیازه.
یه چیزی که هست به نظرم نباید قواره هر بازی رو یا استدیویی رو با یک متر اندازه بگیرن.اون وقت میشه که استدیویی مثل یوبی با راکستار مقایسه میشه و نتیجش چیز خوبی در نمیاد. پس هدف گذاری محصول چی شد؟زمان چی شد؟و خیلی چیزای دیگه...
به نظرت اگر دنیای گیم یوبی رو نداشت شکل بهتری میگرفت؟ با توجه به تفسیر شما که بالاخره راکستاری هست پس نیاز به بقیه نیست؟یعنی rdr تمام نیازای جامع گیمینگ رو برآورده میکنه؟
همینطور برای متا ونمرات بازی هم خیلیا میان همتراز میکنن و بازیارو با یه متر میسنجن.در صورتی که خیلی از بازیای بزرگ انقدر بزرگن که نمره شون نسبت به هویت خودشون داده میشه نه بازیای دیگه.اگر بخواییم نمره ای نگاه کنیم الان باید تو ایران زلدا هم همانند rdr پلیر داشت باشه ولی آیا اینطوره؟منتظریم تا به یه بازی بگیم شاهکار و به یکی آشغال اونم فقط از طریق نمره.
در خوب بودن راکستار هیچ تردیدی نیست مانند بسیار از استدیو های درجه یک که هرکدوم رسالت خودشون رو دارن ولذت گیمینگ رو به بازیبازها هدیه کردن وهمچنین یوبی سافت، شرکتی هست که گیمر به جای بازی با عنوان بازیا خود بازی رو بازی میکنه ولذت یه بازی رو (نه در عنوان) به گیمرا هدیه میکنه ،شرکتی که کباده هیچ چیزی رو نمیکشه ولی تایم پلی سرگرم کننده ای رو برای بازی کنان به همراه میاره.