سلام خدمت دوستان بازیسنتری...
امروز با نقدی بر عنوان Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games در خدمت شما هستم.
همواره بازی های ورزشی در دایره صنعت گیم طرفداران بیشماری داشته است و هرساله عناوین متعددی با همین موضوع وارد بازار گیم میشوند و بسته به کیفیت خود سود کلانی روانه جیب سازندگان میکنند.اما بازیسازان به این قانع نشده اند و با ترکیب سبک ورزشی با تم فانتزی سعی در جذب مخاطبان بیشتری دارند.حال یک عنوان ورزشی با تم فانتزی رو با شخصیت های دوست داشتنی سری بازی های ماریو و سونیک ترکیب کنید و چاشنی مسابقات المپیک را به آن بیافزایید تا با معجون سگا بیشتر آشنا شوید...
گیم پلی...
در اولین مواجهه با بازی تعدد ورزش ها نظر مخاطب را جلب میکند.10 رشته ورزشی در بازی وجود دارد که هر رشته تعدادی زیرمجموعه برای خود دارد اما متاسفانه این تعدد ورزش ها در بازی تاثیر منفی گذاشته و باعث شده بسیاری از ورزش ها سطحی طراحی شوند و لذت واقعی یک بازی ورزشی رو القا نکنند.در واقع به نظر میرسد تیم سازنده کیفیت رو فدای کمیت کرده و همین کافیست تا بدانیم با یک عنوان فوق العاده طرف نیستیم.
در هر ورزش حق انتخاب بین 4 کاراکتر را خواهید داشت که این 4 کاراکتر در ورزش های دیگر متفاوت اند و این یک تصمیم عجیب از سوی تیم سازنده است که قطعا بسیاری از طرفداران این عنوان را دلگیر خواهد کرد بنابراین اگر نتوانستید کاراکتر مورد علاقه خود را در برخی از ورزش ها بیابید تعجب نکنید...
بعد از کمی درگیر شدن با بازی متوجه خواهید شد که بسیاری از ورزش ها فقط سایه ای از یک ورزش را در خود دارند و هیجان و لذت کافی برای یک عنوان ورزشی رو اونگونه که باید منتقل نمیکنند.اغلب ورزش ها بسیار کوتاه طراحی شده اند و اجازه کافی به مخاطب نمیدهند تا در دنیای بازی غرق شود.
سازندگان با محدود کردن نتیجه ورزشی مثل بوکس به یک مشت و طراحی عجیب و غریب و تدارک یک گیم پلی دشوار و حتی آزاردهنده برای تنیس روی میز دو نفره این دو ورزش رو علی رقم پتانسیل بالا در بازی تلف کرده اند.جدای از مبحث طراحی سطحی برخی از ورزش ها استفاده بیش از حد از مکانیک کلید زنی(QET) در بازی باعث شده بازی بیشتر به یک بازی اکشن مبدل شود تا یک بازی ورزشی...
البته نمیشه از طراحی خوب بخش تیراندازی و ایده جالب در ورزش وزنه برداری به سادگی گذشت.بی شک تیراندازی یکی از بهترین قسمتهای بازیست که با استفاده از سنسور حرکتی کنسول یک تجربه عالی و کم نقص از رشته تیراندازی را ارایه میدهد.کنترل ورزش وزنه برداری با فوت و ورزش های پرش طول و اسب دوانی با سنسورهای حرکتی نیز از دیگر بخش های مفرح بازی هستند.
بی شک نقد و بررسی تک تک ورزش ها در این مقاله غیرممکن هست ولی به طور کلی میتوان گفت تعداد زیادی ورزش در بازی وجود دارند که میتوانستند خیلی بهتر طراحی شوند و بازی پتانسیل این رو داشت تا هیجان بیشتری به مخاطب القا کند.
گرافیک...
گرافیک بازی زیباست و تم فانتزی بازی به خوبی پیاده سازی شده است.طراحی کاراکترهاو لباس های متناسب با هر ورزش برای آنها از نقاط قوت بازیست که باعث میشه حال و هوای هر ورزش به خوبی منتقل شود.در زمینه سه بعدی عمق تصاویر در جریان بازی زیاد نیست و حالت 3D بیشتر در نمایش متن ها نمود پیدا میکند.
موسیقی
در بازی های ورزشی مبحث موسیقی بیشتر در بین منوها مطرح هست چراکه در جریان بازی این جو ورزشگاه ها هست که باید با کمک صدای تماشاگران به مخاطب القا شود.موسیقی این بازی در بین منوها حال و هوای المپیک را القا میکند اما در زمینه القای جو ورزشگاه ها در گیم پلی تیم سازنده عملکرد متوسطی داشته و از تمام ظرفیت های این بخش استفاده نکرده است.
اما...
در مجموع بازی Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games یک بازی متوط است که در ارایه یک تجربه ورزشی زیاد موفق نبوده و با پیاده سازی گیم پلی بسیار پیش پا افتاده و طراحی سطحی و همینطور استفاده زیاد از مکانیک کلیدزنی لذت واقعی یک ورزش رو از مخاطب خود دریغ میکند ولی مگر میشود عنوانی منتشر شود و نام شخصیت های مثل ماریو و سونیک در آن باشد مورد توجه گیمران قرار نگیرد.
علی رقم ضعف های بسیار بازی از تجربه این عنوان نگذرید چراکه قطعا چندین ورزش با کیفیت و لذت بخش از بین ورزش های پر تعداد بازی خواهید یافت.
امروز با نقدی بر عنوان Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games در خدمت شما هستم.
گیم پلی...
در اولین مواجهه با بازی تعدد ورزش ها نظر مخاطب را جلب میکند.10 رشته ورزشی در بازی وجود دارد که هر رشته تعدادی زیرمجموعه برای خود دارد اما متاسفانه این تعدد ورزش ها در بازی تاثیر منفی گذاشته و باعث شده بسیاری از ورزش ها سطحی طراحی شوند و لذت واقعی یک بازی ورزشی رو القا نکنند.در واقع به نظر میرسد تیم سازنده کیفیت رو فدای کمیت کرده و همین کافیست تا بدانیم با یک عنوان فوق العاده طرف نیستیم.
در هر ورزش حق انتخاب بین 4 کاراکتر را خواهید داشت که این 4 کاراکتر در ورزش های دیگر متفاوت اند و این یک تصمیم عجیب از سوی تیم سازنده است که قطعا بسیاری از طرفداران این عنوان را دلگیر خواهد کرد بنابراین اگر نتوانستید کاراکتر مورد علاقه خود را در برخی از ورزش ها بیابید تعجب نکنید...
بعد از کمی درگیر شدن با بازی متوجه خواهید شد که بسیاری از ورزش ها فقط سایه ای از یک ورزش را در خود دارند و هیجان و لذت کافی برای یک عنوان ورزشی رو اونگونه که باید منتقل نمیکنند.اغلب ورزش ها بسیار کوتاه طراحی شده اند و اجازه کافی به مخاطب نمیدهند تا در دنیای بازی غرق شود.
سازندگان با محدود کردن نتیجه ورزشی مثل بوکس به یک مشت و طراحی عجیب و غریب و تدارک یک گیم پلی دشوار و حتی آزاردهنده برای تنیس روی میز دو نفره این دو ورزش رو علی رقم پتانسیل بالا در بازی تلف کرده اند.جدای از مبحث طراحی سطحی برخی از ورزش ها استفاده بیش از حد از مکانیک کلید زنی(QET) در بازی باعث شده بازی بیشتر به یک بازی اکشن مبدل شود تا یک بازی ورزشی...
البته نمیشه از طراحی خوب بخش تیراندازی و ایده جالب در ورزش وزنه برداری به سادگی گذشت.بی شک تیراندازی یکی از بهترین قسمتهای بازیست که با استفاده از سنسور حرکتی کنسول یک تجربه عالی و کم نقص از رشته تیراندازی را ارایه میدهد.کنترل ورزش وزنه برداری با فوت و ورزش های پرش طول و اسب دوانی با سنسورهای حرکتی نیز از دیگر بخش های مفرح بازی هستند.
بی شک نقد و بررسی تک تک ورزش ها در این مقاله غیرممکن هست ولی به طور کلی میتوان گفت تعداد زیادی ورزش در بازی وجود دارند که میتوانستند خیلی بهتر طراحی شوند و بازی پتانسیل این رو داشت تا هیجان بیشتری به مخاطب القا کند.
گرافیک بازی زیباست و تم فانتزی بازی به خوبی پیاده سازی شده است.طراحی کاراکترهاو لباس های متناسب با هر ورزش برای آنها از نقاط قوت بازیست که باعث میشه حال و هوای هر ورزش به خوبی منتقل شود.در زمینه سه بعدی عمق تصاویر در جریان بازی زیاد نیست و حالت 3D بیشتر در نمایش متن ها نمود پیدا میکند.
موسیقی
در بازی های ورزشی مبحث موسیقی بیشتر در بین منوها مطرح هست چراکه در جریان بازی این جو ورزشگاه ها هست که باید با کمک صدای تماشاگران به مخاطب القا شود.موسیقی این بازی در بین منوها حال و هوای المپیک را القا میکند اما در زمینه القای جو ورزشگاه ها در گیم پلی تیم سازنده عملکرد متوسطی داشته و از تمام ظرفیت های این بخش استفاده نکرده است.
اما...
در مجموع بازی Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games یک بازی متوط است که در ارایه یک تجربه ورزشی زیاد موفق نبوده و با پیاده سازی گیم پلی بسیار پیش پا افتاده و طراحی سطحی و همینطور استفاده زیاد از مکانیک کلیدزنی لذت واقعی یک ورزش رو از مخاطب خود دریغ میکند ولی مگر میشود عنوانی منتشر شود و نام شخصیت های مثل ماریو و سونیک در آن باشد مورد توجه گیمران قرار نگیرد.
گیم پلی:6
داستان:6
گرافیک:8
موسیقی:7
امتیاز:6.75
این هم تریلر بازی:
Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games for 3DS
داستان:6
گرافیک:8
موسیقی:7
امتیاز:6.75
این هم تریلر بازی:
Mario and Sonic at the London 2012 Olympic Games for 3DS
آخرین ویرایش: