Rate your last seen TV Series [پست اول تاپیک خوانده شود]

[Origami 2008]

Fallout Season One (2024)
9.6/10

جهان‌سازی، جهان‌سازی و جهان‌سازی؛ سه کلیدواژه اساسی و البته تکراری که «فال‌اوت» را به بهترین اقتباس نمایشی از ویدیوگیم تبدیل می‌کند؛ چرا Star Wars را دوست دارید؟ چرا اقتباس‌های پیتر جکسون از «ارباب حلقه‌ها» را دوست دارید؟ جواب ساده است؛ جهان آن! جهان‌ «فال‌اوت» در منبع اصیل و گسترده است و خالق در اقتباس آن دست بازتری برای خلاقیت و تنوع‌سازی دارد؛ چیزی که در The Last of Us ندیدم و به همین دلیل است که TLOU همان جهانی را نشان می‌دهد که خوره‌های سریال با TWD دوران خود را گذرانده‌اند؛ از سوی دیگر، «فال‌اوت» به بهترین شکل سه ساب‌ژانر را تلفیق می‌کند؛ نئو-وسترن، جاده‌ای و آخرالزمانی؛ این سه ساب‌ژانر در توسعه جهان و شناسنامه Fallout موثر واقع می‌شوند؛ هم ریتم خوبی دارد (به مانند Person of Interest) و هم خود را درگیر حاشیه‌های خسته‌کننده «وست‌ورلد» نمی‌کند؛ یعنی «نولان» و «لیزا جوی» از اشتباهات خود درس گرفته‌اند؛ فلش‌بک‌ها طولانی و زننده نمی‌شوند؛ در تکمیل قوس شخصیت‌ها حیاتی هستند؛ همه چیز پرفکت است و به قدری پرفکت هست که حق می‌دهم کاربران برای تجربه مجدد سری‌های «بتسدای» Fallout اشتیاق پیدا کنند.

پ.ن: آمازون در سال 2019 سریال‌های کوچک خود را کنسل کرد تا به این فاز برسد؛ فاز دوم که با The Boys، Power of the Rings و Fallout پوز «نتفلیکس» را به خاک می‌مالد.​

 

[Origami 2008]

American Gigolo 2022
5.1/10


سریال «ژیگولوی آمریکایی» بَد است؛ برای روایت یک ماجرای جنایی مرموز کَم جان است؛ از اتمسفر جذاب مرفه‌نشینان لس‌آنجلس استفاده بهینه نمی‌کند؛ مملو از فلش بک و تکرار همان فلش‌بک‌ها در تمامی اپیزودهاست؛ شخصیت اصلی (با بازی جان برنتال) یکی از منفعل‌ترین پروتاگونیست‌های تلویزیون است؛ نیروی محرکه پرونده جنایی را جلو نمی‌برد و صرفاً در حال گشت‌زدن با خانم‌ها و یادآوری خاطره‌هاست؛ بالعکس برگ برنده سریال شخصیت مکمل همجسنگرای آن با نام «ساندی» است؛ هم فاعل است و هم مفعول؛ حذف او عملاً موتور روایت حرکت نمی‌کند؛ یک افتضاح که عملاً پُل شریدر فقید را عصبانی می‌کند؛ فیلم اصلی هویت دارد و بهترین تصویر از دهه 80 آمریکا را به تصویر می‌کشد؛ با تمام ضعف‌ها، سریال طوری به پایان می‌رسد که مخاطب را از کنسل شدن آن نگران نمی‌کند.​

 

[Origami 2008]

Baby Reindeer 2024
8.4/10

«بچه گوزن» از معدود کارهای تامل‌برانگیز «نتفلیکس» پس از گذراندن آن دوران طلایی (2013-2018) است؛ این کار با برچسب «بر اساس داستان واقعی»، روی قضاوت‌های مخاطبان بر رویکردهای پروتاگونیست قصه تاثیر می‌گذارد. می‌دانیم که اقتباس از داستان واقعی نیاز به دراماتیزه دارد و قرار نیست همان متن عریان یا رویداد خام در تصویر نمایان شود؛ «بچه گوزن» بر پایه جریان «می‌تو» قصه را روایت می‌کند؛ البته وجه تمایز این «می‌تو» با «می‌توهای گذشته»، قربانی مذکر آن است. وویس‌ اورهای متعدد «دان» بر شرح جزئیات، مخاطب را به یاد فصل اول سریال 13 Reasons Why می‌اندازد؛ هرچند که در چند اپیزود آن ترامای سنگین را مجدد برای افراد سرخورده سریال بازآفرینی می‌کند؛ اما مخاطب قطعاً در تمامی قسمت‌ها، حق کامل را به پروتاگونیست نمی‌دهد (برخلاف هانا بیکر) و حس سمپاتیک در کارهای او حس نمی‌شود؛ پرتره زن چاق و سلیطه سریال کاملاً ضد دیدگاه آن اپیزود بحث‌برانگیز Louie C.K هست؛ در آن اپیزود، دختری جوان اما چاق با پرحرفی‌هایش «لویی» را قانع می‌کند تا با هم قرار بگذارند؛ البته قرار به سمت پیام‌های اجتماعی و بیان نگرش دیدگاه‌های غلط جامعه علیه «زنان چاق» پیش می‌رود؛ «بچه گوزن» بالعکس است و این پرتره شبه Misery (کار استیون کینگ) در نسل حاضر، شاید انتقاد دختران با چنین فیزیک و شکلی را تشدید کند؛ در کل کار غمگینی است و همچنین بوی Emmy می‌دهد.

پ.ن: اون اپیزود سریال «لویی»، So Did the Fat Lady از فصل چهارم، قسمت سوم است.​

 

[farzad_angel]

View attachment 336780

Baby Reindeer 2024
8.4/10

«بچه گوزن» از معدود کارهای تامل‌برانگیز «نتفلیکس» پس از گذراندن آن دوران طلایی (2013-2018) است؛ این کار با برچسب «بر اساس داستان واقعی»، روی قضاوت‌های مخاطبان بر رویکردهای پروتاگونیست قصه تاثیر می‌گذارد. می‌دانیم که اقتباس از داستان واقعی نیاز به دراماتیزه دارد و قرار نیست همان متن عریان یا رویداد خام در تصویر نمایان شود؛ «بچه گوزن» بر پایه جریان «می‌تو» قصه را روایت می‌کند؛ البته وجه تمایز این «می‌تو» با «می‌توهای گذشته»، قربانی مذکر آن است. وویس‌ اورهای متعدد «دان» بر شرح جزئیات، مخاطب را به یاد فصل اول سریال 13 Reasons Why می‌اندازد؛ هرچند که در چند اپیزود آن ترامای سنگین را مجدد برای افراد سرخورده سریال بازآفرینی می‌کند؛ اما مخاطب قطعاً در تمامی قسمت‌ها، حق کامل را به پروتاگونیست نمی‌دهد (برخلاف هانا بیکر) و حس سمپاتیک در کارهای او حس نمی‌شود؛ پرتره زن چاق و سلیطه سریال کاملاً ضد دیدگاه آن اپیزود بحث‌برانگیز Louie C.K هست؛ در آن اپیزود، دختری جوان اما چاق با پرحرفی‌هایش «لویی» را قانع می‌کند تا با هم قرار بگذارند؛ البته قرار به سمت پیام‌های اجتماعی و بیان نگرش دیدگاه‌های غلط جامعه علیه «زنان چاق» پیش می‌رود؛ «بچه گوزن» بالعکس است و این پرتره شبه Misery (کار استیون کینگ) در نسل حاضر، شاید انتقاد دختران با چنین فیزیک و شکلی را تشدید کند؛ در کل کار غمگینی است و همچنین بوی Emmy می‌دهد.

پ.ن: اون اپیزود سریال «لویی»، So Did the Fat Lady از فصل چهارم، قسمت سوم است.​

من اینو دانلود کردم ولی هنوز ندیدم ولی تا جایی که میدونم داستان بازیگر خود سریال هست و زن چاق فیلم باهاش مصاحبه شده بود میگفت طرف دروغ میگه خودش مریضیه خودشیفتگی حاد داره و فکر میکنه دنیا دور اون میچرخه و جالبیش این بود که شاکی شده من قشنگتر از بازیگر فیلم هستم و یک نفر زن زشت جای من گذاشتن .البته الان مردم خانوم داخل فیلم را هم مثل اینکه تهدید و اذیت کردن

 

[jj191]

سریال شرلوک
تا فصل سه 7.5 میدم ولی فصل چهارم امتیاز 0

 

[Alkazar]

Ripley (2024)



8.5/10

از کارهای درجه‌یک چند سال اخیر.
اندرو اسکات، کاراواجو و ایتالیا.
دل به کار بدید، می‌گیره شما رو.


(Baby Reindeer (2024



7.5/10
کار بدی نبود.
دل و جرئت می‌خواست؛
هم ساختنش و هم دیدنش.
اثر رواعصابیه.
ارزش دیدن رو داره.


Sugar (2024)



7.5/10

یه مینی‌سریال عالی برای عشاق سینما و سینه‌فیلی‌ها.
کالین فارل مثل همیشه عالیه.
نفش یه کارآگاه خصوصی کلاسیک تو یک نئونوآر تو لس‌آنجلس رو خوب درمیاره.
حیف که دو قسمت پایانی، قصه سر متفاوت و عجیبی رو شکل می‌گیره.

​

پ.ن. بعد از اینکه دهه‌های 2000 و 2010، دهه‌های سریال‌های بلند بودند؛ دهه 2020، دهه مینی‌سریال‌هاست.